Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2009

Ο σελιδοδείχτης



Ο Μίλτος πήρε στα χέρια του το βιβλίο. Ήταν μια παλιά συλλεκτική έκδοση με παραμύθια, με σκούρα καλαίσθητη δερματόδετη βιβλιοδεσία, κιτρινισμένα ελαφρώς φύλλα και πλούσια εικονογράφηση . Ήταν δώρο από τον φίλο του τον Χρήστο, που τον ξάφνιασε ευχάριστα και τον συγκίνησε.
Δεν του το είπε φυσικά. Αλλά από το μπινελίκι που του έριξε, γιατί ξοδεύτηκε χωρίς λόγο , από την ερώτηση αν τον περνούσε για γυναικωτό ή πιτσιρίκι, και άλλα ευτράπελα , ενώ τα μάτια του έλαμπαν, ο Χρήστος ήξερε πόσο τον ενθουσίασε και η σκέψη και η πράξη. Όπως για πολλούς άντρες της γενιάς τους, τα συναισθήματα ήταν πάντα κωδικοποιημένα.
Σύντομα έγινε το αγαπημένο του βιβλίο. Δεν ήταν το περιεχόμενο που τον γοήτευε , αλλά το βάρος του όταν το κρατούσε, το απαλό και συνάμα σκληρό εξώφυλλο, το τρίξιμο των σελίδων όταν τις γυρνούσε, η ιδιαίτερη μυρωδιά του, η εικονογράφηση μιας εποχής ξεχασμένης και τόσο κοντινής ταυτόχρονα. Τον ηρεμούσε να το ξεφυλλίζει ταχτικά και το πρόσεχε ιδιαίτερα.
Στην αρχή του φαινόταν παράξενο που επιλέχθηκε ένα τόσο σοβαρό και βαρύ εξώφυλλο για να ντύσει παραμύθια, αλλά στην συνέχεια συνειδητοποίησε πως τα περισσότερα από τα παραμύθια που φιλοξενούσε το βιβλίο, μιλούσαν για τον ανεκπλήρωτο έρωτα.. Διάβαζε ένα παραμύθι κάθε εβδομάδα περιμένοντας να βρει σε κάποιο το γνωστό τέλος «και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα», αλλά δεν το είχε συναντήσει ακόμα.
Παρατηρώντας πως το δέρμα άρχισε να σπάει , επειδή συχνά άφηνε το βιβλίο ανοιχτό ανάμεσα σε δύο παραμύθια, αποφάσισε να αγοράσει έναν καλό σελιδοδείχτη. Αντισυμβατικός και λάτρης του ωραίου, δεν ήθελε έναν χάρτινο ή πλαστικό σελιδοδείχτη , απ’ αυτούς που κυκλοφορούσαν με το κιλό. Ήθελε κάτι ιδιαίτερο που να ταίριαζε στο ιδιαίτερο ύφος του βιβλίου.
Ρωτώντας διάφορους γνωστούς, κατέληξε σε ένα μικρό παλαιοβιβλιοπωλείο, φιλικό και καλαίσθητο, κρυμμένο θαρρείς σε ένα στενοσόκακο της πόλης. Δυσκολεύτηκε να το βρει, αλλά όταν μπήκε τελικά μέσα , πίστεψε πως άξιζε την ταλαιπωρία. Απαλή instrumental μουσική, ξύλινες βιβλιοθήκες και πάγκοι φορτωμένοι με βιβλία, ετερόκλιτος κόσμος που ξεφύλλιζε βιβλία και συζητούσε χαμηλόφωνα, η ιδιαίτερη μυρωδιά των βιβλίων διάσπαρτη στον αέρα.
Βρήκε εύκολα αυτό που έψαχνε. Στο βάθος του μαγαζιού είχε μια βιβλιοθήκη, που τα ράφια της δεν ήταν φορτωμένα με βιβλία, αλλά με διάφορα άλλα αντικείμενα. Βιβλιοστάτες, αναλόγια, φακοί και σελιδοδείχτες, σε μεγάλη ποικιλία σχεδίων και υλικών, ήταν τοποθετημένοι στα ράφια της. Μπροστά στο ράφι με τους σελιδοδείχτες έστεκε μία γυναίκα με γυρισμένη την πλάτη, απόλυτα αφοσιωμένη στην αναζήτησή της.
Ο Μίλτος κοίταξε τη λεπτή σιλουέτα, τα μακριά μαύρα μαλλιά, τα δάχτυλα που περνούσαν χαϊδεύοντας τους σελιδοδείχτες καθώς τους σήκωνε για να τους δει και την πλησίασε. Λάτρης του ωραίου φύλλου, πάντα είχε τον τρόπο του να πλησιάζει τις γυναίκες που τον ενδιέφεραν, και τις περισσότερες φορές πετύχαινε το στόχο του. Ήταν έτοιμος να της μιλήσει , όταν αυτή απότομα γύρισε .
Τα μάτια της ήταν θλιμμένα , όμως χαμογέλασε αμέσως μόλις την κοίταξε. Το χαμόγελό της , φωτεινό και αυθάδικο, φώτισε το πρόσωπό της και έκανε την αντίθεση με τα μάτια της ακόμα πιο έντονη. Ήταν ντυμένη στα μαύρα και ο κόκκινος σελιδοδείχτης που κρατούσε τρυφερά στα χέρια της, φαινόταν από μακριά φαν φάρος. Την είδε να κοκκινίζει λες και διάβασε την σκέψη του και γύρισε αφήνοντας πίσω στο ράφι τον κόκκινο φάρο.
Βρέθηκε δίπλα της κοιτώντας τους σελιδοδείχτες, που ήταν παρατεταγμένοι στο ράφι. Σελιδοδείχτες από δέρμα, χαρτί, ύφασμα, μέταλλο, ξύλο, σε πολλά χρώματα και σχέδια, περίμεναν να επιλεχθούν ως σημάδια αναφοράς σε βιβλία αγαπημένα, και μ’ αυτή την επιλογή να τονίσουν κάποια σημεία της προσωπικότητας του αναγνώστη.
«Δυσκολεύομαι να διαλέξω. Σπάνια χρησιμοποιώ σελιδοδείχτες. Αλλά το βιβλίο που διαβάζω τώρα είναι ιδιαίτερο και πιστεύω πως του αξίζει «, είπε χωρίς να την κοιτάει , έτσι σαν να μονολογούσε. Γύρισε και τον κοίταξε στα μάτια και τον ρώτησε χωρίς περιστροφές «Τι βιβλίο διαβάζεις;» ενώ τα χέρια της άρχισαν πάλι να τρέχουν πάνω στους σελιδοδείχτες, χαϊδεύοντας τους όπως πριν.
«Ένα βιβλίο με παραμύθια» της απάντησε, περίεργος να δει την αντίδρασή της. Εκείνη του χαμογέλασε ξανά κι αυτή τη φορά το χαμόγελο έφτασε στα μάτια της. «Πάντα τα παραμύθια θέλουν ιδιαίτερη μεταχείριση» του απάντησε «ειδικά αυτά που γράφουμε εμείς». Ήταν έτοιμος να την ρωτήσει τι εννοούσε , όταν χτύπησε το κινητό του. Καθώς άρχισε να μιλάει την είδε να απομακρύνεται διακριτικά. Μέχρι να κλείσει το τηλέφωνο είχε φύγει από το μαγαζί.
Κοίταξε ξανά το ράφι με τους σελιδοδείχτες και πήρε στα χέρια του τον κόκκινο σελιδοδείχτη, που είχε αφήσει η γυναίκα εσπευσμένα πριν. Ήταν απλός, φαρδύς, με το γνωστό κόψιμο στο τέλος κι είχε κάτι σοβαρό και προκλητικό ταυτόχρονα. «Όπως το βιβλίο με τα παραμύθια» σκέφτηκε και μειδιώντας περιπαιχτικά με τον συνειρμό τον πήγε στο ταμείο.
Είχαν περάσει έξι εβδομάδες από την μέρα που πήρε τον σελιδοδείχτη και αυτό το Σαββατιάτικο πρωινό διάβαζε το τελευταίο παραμύθι. Συχνά έπιανε τον εαυτό του να σκέφτεται την γυναίκα του βιβλιοπωλείου και να δανείζει το πρόσωπό της στις ηρωίδες των παραμυθιών. Φτάνοντας στο τέλος του παραμυθιού, έστρωσε μηχανικά τον σελιδοδείχτη μπροστά στην λευκή σελίδα, όταν πρόσεξε ότι ακολουθούσαν κι άλλες σελίδες, λευκές κι αυτές.
«Έχει αρκετές σελίδες για το δικό μου παραμύθι» μονολόγησε και σηκώθηκε απότομα. Ντύθηκε βιαστικά και πήγε στο μικρό βιβλιοπωλείο, ακολουθώντας την παρόρμηση της στιγμής, μην ξέροντας και ο ίδιος τι ακριβώς έψαχνε. Κοίταζε γύρω του ερευνητικά μέχρι που εντόπισε το τμήμα με τα παραμύθια. Στον ξύλινο πάγκο μπροστά από την βιβλιοθήκη είδε αυτό που τον οδήγησε ως εκεί.
Ανάμεσα σε άλλα βιβλία εντόπισε κατευθείαν το μικρό κόκκινο βιβλιαράκι. Στο εξώφυλλό του είχε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία σε πλαίσιο, που έδειχνε την γυναίκα που είχε συναντήσει να διαβάζει μπροστά σ’ ένα παράθυρο. Ο Μίλτος το πήρε βιαστικά στα χέρια του κι άρχισε να το ξεφυλλίζει.
«Το δικό μου παραμύθι ξεκίνησε σ’ ένα βιβλιοπωλείο, όταν έψαχνα βρω έναν σελιδοδείχτη για το αγαπημένο μου βιβλίο. Εκεί τον είδα για πρώτη φορά.» διάβασε στις πρώτες γραμμές. Με την καρδιά να χτυπάει δυνατά το έκλεισε και το ξανάνοιξε αμέσως μετά για να διαβάσει το τέλος. Όταν είδε την φράση ««και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα» χαμογέλασε και το χαμόγελο μεγάλωσε μόλις είδε τον ζωγραφισμένο κόκκινο σελιδοδείχτη με τα περίεργα σχέδια.
Φέρνοντας τη σελίδα πιο κοντά στα μάτια του, κατάλαβε πως δεν ήταν σχέδια, αλλά αριθμοί, δέκα συνεχόμενοι αριθμοί. Έβγαλε το κινητό από την τσέπη του και κάλεσε το νούμερο. Μόλις άκουσε την φωνή της , της είπε «Έχω τον σελιδοδείχτη σου. Κι άρχισα να γράφω το δικό μου παραμύθι».

25 σχόλια:

  1. Το πολυπόθητο "έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα" έχει ακόμη μεγαλύτερη αξία όταν λέγεται στο τέλος από το παραμύθι της ζωής μας. Κι ο Μίλτος το είδε γραμμένο στο δικό του παραμύθι...
    Θα μπορέσουμε κι εμείς να πούμε το ίδιο για το δικό μας τέλος του "παραμυθιού" ;
    Μάλλον αρκεί να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να το καταφέρουμε. :)
    Πολύ ωραία η καληνύχτα σου Φωτεινή... :]
    ~Φαίη~

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ζαχαρένια μου Φαίη,
    Για το ευτυχισμένο τέλος των παραμυθιών μας χρειάζεται πίστη, επιμονή, φαντασία, πράξεις και μια δόση τρέλας..
    Κι όλα τα συστατικά είναι εξίσου απαραίτητα :)

    Τα φιλιά μου και την καληνύχτα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ένας σελιδοδείχτης είναι πάντα απαραίτητος, για να θυμάσαι το "πριν" και να βρίσκεις το "μετά"! Κάποια στιγμή στη ζωή μας όλοι χάνουμε την συνέχεια. Είτε γιατί κολλάμε στο πριν είτε γιατί χάνουμε τον σελιδοδείχτη μας..Μακάριοι όσοι καταφέρουν να βρουν το "μετά" τους γρήγορα ή τουλάχιστον όταν έρθει η ώρα..

    Ως πότε θα περιμένω την έκδοση των διηγημάτων σου? Άντε, ήρθε η ώρα!

    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημερα φωτεινη μου. ολο βιβλια αγοραζω γιατι παντα με το ξιφος οταν γυριζω τις σελιδες τις σκιζω και ετσι δεν βλεπω το τελος:))
    τυχερος ο φιλος μας. δεν εχω βρει ενα βιβλιο
    που να αντεχουν οι σελιδες του:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπημένη μου Καλλιόπη,
    Συχνά ο σελιδοδείχτης είναι το ορόσημο ανάμεσα σε αυτά που αποφάσισες να αφήσεις πίσω σου και σε μια καινούρια αρχή.
    Είναι καλό να θυμόμαστε που τον έχουμε τοποθετήσει και για ποιο λόγο..
    Όσο για τα παραμύθια και τις μικρές μου ιστορίες, μου αρκεί που τα μοιράζομαι μαζί σας :)

    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλέ μου λύκε,
    Σχίζοντας τις σελίδες δεν χάνεις μόνο το τέλος, αλλά όλα όσα προηγήθηκαν.
    Με τον τρόπο που διαβάζεις, σου μένει μόνο το σπαθί...

    Καλή σου μέρα και καλό ΣΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλημερα Φωτεινη
    Πολυ ομορφη κι αυτη η ιστορια σου
    Καλο Σ/Κ.....κι ας βρεχει απο χτες....
    Εμας μας αρεσει σωστα?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αγαπημένη μου Νάντια,
    Χαίρομαι που σου άρεσε..όσο για την βροχή, πάντα ήταν ένας καλός σελιδοδείχτης για μένα :))

    Καλή σου μέρα και καλό ΣΚ (με βροχή για να ξεπλύνει ό,τι άσχημο μας άγγιξε..)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Στις λευκές σελίδες της ζωής ... μπορούμε να γράψουμε όλα αυτά που μας περιμένουν και που δεν έχουμε ζήσει ακόμη... όμορφο, τρυφερό και πολύ παραμυθένιο για παραμύθι...

    Φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αγαπητέ Οδοιπόρε,
    Οι λευκές σελίδες είναι τα όνειρά μας και τα παραμύθια που θέλουμε ζήσουμε..

    Χαμόγελο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. πως να μην χαρώ με το "έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα"...ασυνήθιστο ε Φωτεινούλα?
    μπράβο αδερφάκι για άλλη μια φορά....καλήμερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αγαπημένε μου αδερφέ,
    Το ευτυχισμένο τέλος είναι ασυνήθιστο και σπάνιο τόσο στα παραμύθια μου όσο και στην ζωή.
    Ίσως γιατί είναι δύσκολο να βρεις έναν σελιδοδείχτη, που να ταιριάζει σε διαφορετικά βιβλία..

    Καλημέρα και καλό ΣΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ετούτο το παραμύθι μου άρεσε πιο πολύ. Το λέω κάθε φορά αυτό μέχρι να διαβάσω το επόμενο. Σελιδοδείχτης και το μπλόγκ σου με την γραφή σου. Σελιδοδείχτης στα παραμύθια της ζωής.
    Αλήθεια γιατί δεν τα βγάζεις σε βιβλίο? Το αξίζουν νομίζω.
    Να σου πω πως ποτέ δεν ήθελα να διαβάσω παραμύθια. Δεν άντεχα νομίζω το ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Ήξερα οτι ούτε αυτοί αλλά ούτε εμείς ζήσαμε καλά ή καλύτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Καλέ μου George,
    Σ' ευχαριστώ για το τόσο κολακευτικό σχόλιο..όχι γιατί θεωρείς το blog και την γραφή μου σελιδοδείχτη στα παραμύθια της ζωής,αλλά γιατί παρά την προκατάληψή σου τα διαβάζεις και τα στηρίζεις, ακόμα κι όταν τελειώνουν με το "ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα"! :)

    Καλό απόγευμα κι ένα μεγάλο χαμόγελο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αγαπημένη μου Βούλα,
    Εύγλωττη και με την σιωπή σου...

    Τα φιλιά μου και καλό ξημέρωμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Όλοι μας αναζητάμε το ευτυχισμένο τέλος του δικού μας "παραμυθιού"...Τέλειο Φωτεινή μου ,για άλλη μια φορά!Σε ευχαριστώ που με έβαλες στο "δικό σου παραμυθένιο κόσμο".Δέσποινα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Καλημέρα Δέσποινα,
    Όλοι το αναζητάμε..ίσως όμως ο επίλογος να είναι η αρχή για ένα καινούριο παραμύθι..

    Καλή εβδομάδα και σ' ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. O Mιλτυ δεν εχει κανενα σελιδοδεικτη, ουτε κανενα βιβλιο στα χερια του κι ας νομιζει οτι εχει, κι ας νομιζει οτι περασε απο το σταδιο ¨στο τελος ξυριζουν τον γαμπρο¨ και τωρα ζει στον υπνο του δικαιου ....

    ολα αυτα τα νομιζει και πολυ καλα κανει,
    το νομισμα ομως δεν ερωτηθη τελικα
    γιατι το νομισμα εχει δυο πλευρες,
    ως γνωστον !

    Μπεττυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Αγαπημένη μου Μπέττυ,
    Ο Μίλτυ πέταξε το νόμισμα, αλλά ακόμα δεν είδε αν ήταν κορώνα ή γράμματα.
    Ο σελιδοδείχτης και το βιβλίο περιμένουν την απάντηση-έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν άνηκαν σε κάποιον πέρα από το παραμύθι..

    Καλή εβδομάδα και πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Δεν θα μπορουσα να γραψω κατι ιδιαιτερο σε τουτο το παραμυθι...
    Μονο 1 πραγμα!μονο αυτο!
    Ευχαριστω για το δωρο σου!
    Για την τιμη που μου εκανες!
    Ξερεις πως το περιμενα πως και πως!
    Ευχαριστω που με εκανες και χαμογελασα!
    Το χαρηκα και ηταν ο μοναδικος λογος που
    αυτη την φορα δεν ηξερα τι να σχολιασω...
    Παραμυθενια μου θελω να πιστευω πως δεν
    θα ειναι το μοναδικο ''χαμογελαστο'' παραμυθακι... ε; :))
    Ανωνυμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Αγαπημένη Ανώνυμη-Άγνωστη ΧΨ,
    Το δώρο το χαίρεται πιο πολύ εκείνος που το δίνει, οπότε εγώ πρέπει να σε ευχαριστήσω!
    Όσο για τα "χαμογελαστά" παραμυθάκια..χμ..δεν υπόσχομαι τίποτα..ακόμα..:))

    Φιλάκια και καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Είναι τόσο ανατρεπτικές οι ευφάνταστες οι ιστορίες σου...!
    Μπράβο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Αγαπητή Ιάνειρα,

    Σ' ευχαριστώ ακόμα μια φορά για τα καλά σου λόγια..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Υπεροχο..... σχεδόν μαγευτικό.. σαν να σε προκαλεί να ψαξεις το δικό σου σελιδοδείκτη...
    Αφού δεν τον έχω, καποιος μου τον πήρε..

    Αμετρητα φιλιά....συντροφιά με γλυκές καληνύχτες....

    ΑπάντησηΔιαγραφή