Πέμπτη 6 Αυγούστου 2009

Η νεράιδα του φεγγαριού



Η Καλλιόπη έτριψε τα μάτια της και κοίταξε γύρω της νυσταγμένα. Ένιωσε πάλι το χάδι του μεταξένιου φτερού στο χέρι της κι άκουσε τα φτερουγίσματα γύρω της. Σηκώθηκε νωχελικά και κοίταξε έξω. Ένιωσε το δροσερό βραδινό αέρα του δάσους και μέσα από τα φυλλώματα των δέντρων είδε το λαμπερό φεγγάρι στον ουρανό. Κατσούφιασε και χτύπησε θυμωμένα το γυμνό πόδι της στο έδαφος.
Τελευταία μέρα σήμερα. Έπρεπε οπωσδήποτε να τον βρει. Αν δεν τα κατάφερνε θα έχανε τα φτερά της για πάντα. Θα έχανε τις μεταξένιες φίλες της και την ικανότητα να μιλάει με τα λουλούδια και τα ζώα. Μα, που είχαν πάει όλες; Πριν από λίγο ήταν σίγουρη πως ήταν εκεί. Ξαναχτύπησε ανυπόμονα το πόδι της στο έδαφος. Άκουσε τα κρυφοφτερουγίσματα πίσω από το δέντρο και χαμογέλασε πονηρά Άρχισε να χτυπάει ρυθμικά και τα δυο της πόδια και έκανε μια στροφή γελώντας. Κι ενώ χόρευε, γύρω της άρχισαν να πετάνε πολύχρωμες πεταλούδες, ακολουθώντας το ρυθμό με τα φτερουγίσματά τους.
Σταμάτησε το χορό και κράτησε τα χέρια της απλωμένα, περιμένοντας μέχρι να κάτσει κι η τελευταία πεταλούδα. Τις μάλωσε τρυφερά για την αργοπορία τους. «Ξέρετε καλά πως πλησιάζουν τα γενέθλιά μου. Σε λίγες μέρες θα έχω γίνει 280 νυχτών. Κι ο νόμος λέει πως πρέπει να έχω βρει τον Έρωτα πριν περάσουν 10 φεγγάρια από την γέννησή μου, ειδάλλως θα γίνω άνθρωπος  Σήμερα που έχει πανσέληνο είναι η πιο κατάλληλη βραδιά για να τον ψάξω. Πρέπει να με βοηθήσετε πριν να είναι αργά».
Οι πεταλούδες έτρεξαν να φτιάξουν το άρμα για την μεταφορά της. Πήραν ένα μεγάλο φύλλο και αραχνονήματα, που έδεσαν σφιχτά γύρω τους. Η νεραϊδούλα έκατσε στο φύλλο και τους έκανε νόημα να ξεκινήσουν. Πέταξαν ψηλά, πάνω από τα δάσος με το φως τους φεγγαριού να τους συντροφεύει. Η Καλλιόπη κοιτούσε συνέχεια κάτω στην γη, προσπαθώντας να διακρίνει τον εκλεκτό της καρδιάς της. Ήξερε πως θα τον αναγνώριζε όχι από την όψη του, αλλά από την ασημένια λάμψη του φεγγαριού που θα καθόταν πάνω του
Τριγυρνούσαν ώρα πολύ κι είχαν αρχίσει να κουράζονται όταν ξαφνικά είδε την ασημένια λάμψη. Έπεφτε πάνω σ’ έναν άντρα, που διέσχιζε με την μηχανή του το δάσος, ενώ ένας αετός πετούσε από πάνω του χωρίς να τον αφήνει στιγμή από τα μάτια του. Γύρισε χαρούμενη στις κουρασμένες πεταλούδες και τις παρακάλεσε να ακολουθήσουν τον άντρα , ενώ συλλογιζόταν «Ένας άνθρωπος, τι περίεργο! Αλλά το φεγγάρι δεν κάνει ποτέ λάθος! Πρέπει να προλάβω να του μιλήσω».
Έφυγαν από το δάσος και κατευθύνθηκαν προς την πόλη. Το φως του φεγγαριού άρχισε να χλομιάζει και η λάμψη των τεχνητών φώτων την ενόχλησε, αλλά δεν σταμάτησε να προτρέπει τις πεταλούδες να συνεχίσουν το κυνηγητό. Κάποτε η μηχανή σταμάτησε έξω από ένα σκοτεινό μπαρ κι ο οδηγός της μπήκε μέσα. Ο αετός κάθισε πάνω στην μηχανή κοιτώντας απειλητικά γύρω του και το άρμα της νεραϊδούλας σταμάτησε πλάι του.
Η Καλλιόπη μπήκε απαρατήρητη στο μπαρ. Είδε τον άντρα να κάθεται μόνος του στο μπαρ σκεφτικός και προσγειώθηκε δίπλα του. Άρχισε να του μιλάει για τον έρωτα και για το φεγγαροταξίδι της ψυχής, μόλις τον ανταμώσεις. Για τα αστέρια που κατεβαίνουν στη γη, όταν τον αγκαλιάσεις. Για τις μεταξένιες πεταλούδες , που πετάνε γύρω σου μόλις τον φιλήσεις. Για το ασήμι του φεγγαριού , που σε σκεπάζει την νύχτα που του δίνεσαι. «Έλα, δώσε μου το χέρι σου, να πετάξουμε παρέα» του είπε «κι όλα αυτά θα γίνουν δικά σου. Όπως κι εγώ».
Ο άντρας έστρεψε το σκοτεινό βλέμμα του προς την νεραϊδούλα και απάντησε «Δεν μου αρέσει να πετάω, αλλά να πατάω σταθερά στην γη. Δεν θέλω τον έρωτα που χαρίζεται, αλλά σ’ αυτόν που μόνος μου κερδίζω. Δεν πιστεύω στα παραμύθια, αλλά στην ζωή. Δεν ονειρεύομαι ποτέ , γι’ αυτό για μένα εσύ δεν υπάρχεις». Δεν γύρισε ξανά να την κοιτάξει όσο κι αν προσπάθησε να του τραβήξει την προσοχή. Απελπισμένη βγήκε έξω κι έψαξε να βρει τις φίλες της.
Δεν βρήκε ίχνος από τις πεταλούδες και το άρμα της. Το σκοτάδι είχε αρχίσει να υποχωρεί και η καινούρια μέρα ετοιμαζόταν να ξεκινήσει. Τρομοκρατημένη πέταξε ψηλά και μπήκε στο πρώτο ανοιχτό παράθυρο, που βρήκε ανοιχτό. Κοίταξε το δωμάτιο γύρω της κι είδε στο κρεβάτι μπροστά της μία γυναίκα , που κοιμόταν ακόμα. Τρύπωσε στα γρήγορα κάτω από τα σεντόνια κι έκλεισε τα μάτια της.
Η εικοσάχρονη Βασιλική σηκώθηκε μόλις άκουσε το ξυπνητήρι, πράγμα που σπάνια συνέβαινε. Αν και είχε κοιμηθεί λίγες μόλις ώρες, αισθανόταν ξεκούραστη και φρέσκια και αν και σπάνιο για εκείνες τις μέρες, κεφάτη. Ετοιμάστηκε στα γρήγορα για να πάει στην σχολή, νιώθοντας ανάλαφρη , σαν να πετούσε. Ευχήθηκε μέσα της να κρατούσε η μαγεία και βγήκε κλείνοντας την πόρτα πίσω της.
Κατέβηκε από το λεωφορείο και πριν να κάνει δυο βήματα , τον είδε μπροστά της. Ο Μάρκος καθόταν πάνω στην μηχανή του και μιλούσε στο κινητό. Ποτέ δεν είχε βρει το θάρρος να του μιλήσει ή να τον πλησιάσει με οποιονδήποτε τρόπο, αν και συχνά βρισκόταν στον ίδιο χώρο. Ένιωθε τα γόνατά της να κόβονται κάθε φορά που τον συναντούσε κι το στόμα της ανοιγόκλεισε σαν ψαριού χωρίς να κατορθώσει να πει κουβέντα.
«Καλημέρα, Μάρκο. Τι κάνεις;». Ο ήχος της φωνής της ξάφνιασε και την ίδια. Θέλησε να εξαφανιστεί από προσώπου γης, έστρεψε το κεφάλι της από την άλλη για να κρύψει το κοκκίνισμά της, αλλά ο Μάρκος γύρισε και της χαμογέλασε. Έκλεισε το κινητό και της απάντησε «Καλημέρα, Βασιλική. Τι θα έλεγες για ένα καφεδάκι;». Πριν προλάβει να συνέλθει από το ξάφνιασμα κι απαντήσει ένιωσε δίπλα της ένα φτερούγισμα κι αναπήδησε ξαφνιασμένη. Μια πολύχρωμη πεταλούδα έκατσε στον ώμο της, κι ύστερα ακόμα μία, κι άκουγε γύρω της συνέχεια φτερουγίσματα.
Ο Μάρκος άπλωσε το χέρι του κι έπιασε την μία πεταλούδα από τα φτερά. Την κράτησε σφιχτά σαν να την τιμωρούσε , ενώ της έλεγε πως δεν έχει τίποτα να φοβάται. Βρέθηκε κοντά του χωρίς να το καταλάβει. Τον κοίταξε θυμωμένη και του χτύπησε το χέρι δυνατά. «Είσαι άξεστος και αναίτια σκληρός. Της έσπασες τα φτερά. Δεν θα μπορέσει να ξαναπετάξει. Θα μείνει καρφωμένη στην γη μέχρι να ξεψυχήσει. Το ίδιο εύχομαι και για σένα».
Κι ενώ το χαμόγελο διαδέχτηκαν τα σφιγμένα χείλη κι η σκοτεινή ματιά του Μάρκου, πρόσεξε τον αετό που καθόταν στην μηχανή του σαν συνοδηγός. Την κοίταξε κι αυτός και πέταξε ψηλά σκεπάζοντας για μια στιγμή τον ήλιο. Η Βασιλική άκουσε μια ψιλή φωνούλα , δίπλα στο δεξί της αυτί, που είπε «Μα τι χαζή που ήμουν! Φυσικά και είναι ο αετός!» κι είδε πως στον δεξί της ώμο καθόταν αντί για πεταλούδα, μία μικρή νεράιδα.
Η Καλλιόπη πανευτυχής άπλωσε τα φτερά της και άρχισε να πετάει ψηλά. Ο αετός την περίμενε κάνοντας κύκλους γύρω από την Βασιλική, ώστε να είναι συνέχεια στην σκιά του. Όταν έφτασε κοντά του, τον αγκάλιασε κι άρχισε να του μιλάει . Σύντομα τους έχασαν από τα μάτια τους.
Όταν ο Μάρκος γύρισε να κοιτάξει την Βασιλική, είδε πως έφευγε με βήμα αργό και μια αυτοπεποίθηση, που δεν είχε λίγη ώρα πριν. Δεν μίλησαν ποτέ όσες φορές τυχαία συναντηθήκαν . Ο αετός δεν ξαναγύρισε. Ούτε κι η Καλλιόπη, που δεν είχε δει ποτέ του…


36 σχόλια:

  1. Χάρηκα που η Καλλιόπη βρήκε τον ασημοφεγγαρολουστοφωτισμένο της :-)

    επιτέλους!

    κλό ξημέρωμα ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Kαι η Καλιόπη βρήκε τον έρωτά της και η Βασιλική γλύτωσε από τον Μάρκο.
    Μια χαρά!

    Καλώς σε βρίσκω Παραμυθού!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Με πέτυχες σε αισιόδοξη μέρα-μου συμβαίνει όταν βρέχει κι είμαι διακοπές!

    Καλώς ήρθες, καλέ μου Κούκε, κι ευχαριστώ για το Παραμυθού...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αδερφουλα μου σε ευχαριστω για το ομορφο ξυπνημα...οντως χρειαζομουν μια τετοια ομορφη ιστορια...καλημερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κι εγώ σ' ευχαριστώ για την καλημέρα!!

    Καλή συνέχεια..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μαρία,
    Μικρά και μεγάλα κορίτσια πρέπει να μάθουν να σκέφτονται πριν μιλήσουν, να σέβονται τον ευατό τους και τους άντρες που ερωτεύονται,να τιμούν τις επιλογές τους κι όλα αυτά χωρίς φόβο..
    Δεν πρόσεξα ποτέ στην ζωή μου, ρίσκαρα κι αντί για σπουργίτια,πέταξα με αετούς..κατά την ταπεινή μου άποψη αξίζει να βρεθείς ψηλά στους ουρανούς, κι ας είναι η πτώση μεγαλύτερη..

    Σ' ευχαριστώ για το τραγούδι-λατρεύω τον Θηβαίο!!- και για την επίσκεψή σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. τελικα την ονειρευτηκες την δικη σου πανσεληνο....... και απ'οτι βλέπω ήταν πανεμορφη..... goun33

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ναι καλα ηταν χθες,
    πολυ τσιγαρο ομως...
    παραλιγο να παρουν φωτια τα μαλλια μου καποια στιγμη

    wolfman_ανταρτικο_πολεων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αγαπημένε μου φίλε goun33,
    Δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσω μερικά βρωμο-συννέφα να μου χαλάσουν την πανσέληνο!!
    (κι όλα αυτά χωρίς amaretto-να σημειωθεί στα πρακτικά παρακαλώ!)
    :))
    Καλό απόγευμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Να προσέχεις Ρομπέν των πόλεων, ειδικά την πανσέληνο..κυκλοφορούν περίεργοι λύκοι εκεί έξω..

    Φωτεινή_εντός_των_θυρών

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. οι λυκοι πρεπει να κυκλοφορουν συνεχως και οχι μονο την πανσεληνο, αν θελουν να μην ειναι faux_λυκοι

    wolfman_ανταρτικο_πολεων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κυκλοφορούν όμως και πολλοί faux καλέ μου Ρομπέν και φοβάμαι πως είναι περισσότεροι.
    Να μου προσέχεις τον λύκο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Με λένε Καλλιόπη! Για μένα το έγραψες? χαχα!

    Πολύ όμορφο...και τόσο παραμυθένιο για να είναι αληθινό..!

    Φιλιά!

    Καλλιόπη (ΑΝΑSA)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Με μάγεψε τόσο πολύ αυτή η ιστορία σου, που νομίζω πως το blog σου έχει γεμίσει αστερόσκονη! :))
    Χαίρομαι για το αισιόδοξο τέλος!
    Συνέχισε να μας μαγεύεις...
    ~Φαίη~

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Φωτεινη μου παντα ανεβασεις τις ποιο ομορφες ιστοριες
    που ενω ειναι φεγγαροστολισμενες ειναι
    και δυναμικες καλος συνδιασμος:)) τωρα εβαλες
    και ενα αλλο στοιχειο στις ηρωιδες σου
    αν και φεγγαροστολισμενες στις καταρες
    δεν τις φτανει ουτε η αγαπημενη μας ηθοποιος
    τασω καββαδια:))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αγαπημένη Καλλιόπη,
    Τα παραμύθια μου είναι γραμμένα γι' αυτούς που νιώθουν ότι τους αφορούν με οποιονδήποτε τρόπο..
    Η ζωή γράφει τα πιο απίστευτα παραμύθια κι όσο για τα άλλα..όλα τα όνειρα και τα παραμύθια γίνονται αληθινά, όταν πιστέψεις σ' αυτά..

    Τα φιλιά και την καληνύχτα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Αγαπημένη μου Φαίη,
    Πάντα το blog μου ήταν γεμάτο αστερόσκονη!! Χαίρομαι που επιτέλους το πρόσεξες :))

    Τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Καλέ μου λύκε,
    Δεν υπάρχει παραμύθι χωρίς υπερβολή, ούτε παραμύθι που να μην κρύβει αλήθειες..
    Οι κατάρες, οι ευχές όπως και τα παραμύθια ζουν όταν ενώ καταλαβαίνεις την υπερβολή τους, κατανοείς την αλήθεια τους..

    Καλό σου βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. O wolfman17n παντα παρουσιαζεται με μια δοση υπερβολης, μην δινεις σημασια Φωτεινη...

    o διδυμος αδελφος του

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Σσσσσ...στου κρεμασμένου το σπίτι δεν μιλάνε για σκοινί και στης παραμυθούς για υπερβολές!!!
    Δεν με ενοχλεί η υπερβολή, μόνο η κακία..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Se euxaristw glykeia mou...mou arese poly to paramythaki sou...makari na htan toso omorfa ola sthn zwh mas..
    se filw, h filh sou, Rania

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Αγαπημένη μου Ράνια,
    Υπάρχουν στιγμές στην ζωή όλων μας, που είναι πιο όμορφες από κάθε παραμύθι..ας τις κρατάμε ζωντανές για να συνεχίζουμε να πιστεύουμε στα παραμύθια..
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Κοριτσια καληνυχτα απο εμας,
    εμεις οι λυκοι δυστυχως ειμαστε πολυ ατακτα οντα και γυρναμε τα βραδια σκοπιμα ή ασκοπα.

    Καλημερα για καποιους
    πιο συνεπεις
    πιο ευηποληπτους
    πιο νομοταγεις
    πιο σκεπτομενους
    πιο φυσιολογικους

    ο διδυμος αδελφος του wolfman17n
    (ο αδελφος μου γυρναει ακομη εξω)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Καλημέρα κι από μας,
    Που όλο το βράδυ φτερουγίζαμε σε παραμύθια, ξεδιψάσαμε με δάκρυα , ξαποστάσαμε στην ελπίδα, λουστήκαμε στο φως του φεγγαριού, βουτήξαμε στα όνειρα, πλέξαμε σκάλα για να φτάσουμε τον έρωτα και μεθύσαμε μ’ ένα φιλί.

    Η Κοκκινοσκουφίτσα, η Πάρμι κι η Φωτεινή ξεκουράζονται ακόμα, γι’ αυτό σου απαντάω εγώ, η Σεχραζάτ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Η απελπισια δεν την αφηνε να δει καθαρα πως ο αετος ηταν τελικα
    ο ''Φυλακας αγγελος'' της...
    η αληθινη αγαπη που εψαχνε!
    Ποσες φορες εχουμε καποιον διπλα μας
    αλλα δεν βλεπουμε καθαρα την αληθεια...;
    Με την ψυχη μας
    και οχι οτι θελουν να δουν -η- εχουν αναγκη να βλεπουν τα ματια μας;!
    Αγνωστη Χ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Αγαπημένη Άγνωστη Χ,
    Δεν θα μπορούσα παρά να συμφωνήσω μαζί σου..να βλέπουμε με την ψυχή μας..

    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Πολυ ομορφη κι αυτη σου η ιστορια Φωτεινη
    Καλη σου μερα και καλη εβδομαδα.:)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Σ' ευχαριστώ πολύ Νάντια μου

    Καλή μέρα και καλή εβδομάδα και σε σένα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. πολύ όμορφη ιστορία για τον έρωτα. ζωγράφισες με όμορφα χρώματα.
    καλό σου βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Σ' ευχαριστώ George,
    Ο έρωτας από μόνος του ζωγραφίζει, ειδικά όταν τον λούζει η σελήνη..

    Καλό βράδυ και σε σένα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Σ΄ευχαριστω πολυ για ολα.

    Θελω πολυ να ξεκουραστεις
    και να περασεις καλα.

    Αν χρειαστεις κατι,
    τηλεφωνησε μου.

    Take Care !

    Yours

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Mine,
    Το ζητούμενο είναι η κούραση!

    Καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Το ζητούμενο είν' η κούραση?
    Ναί,αυτό είν' το ζητούμενο.
    Ωραία απάντηση η από πάνω.

    Και πάρα πολύ ωραίο 'παραμύθι' για καληνύχτα.
    Ας δώσω τέλος και σε αυτήν την νύχτα.
    Είναι παρα πάνω από ενήλικη,έχει ώρες μπροστά της.
    Αλλά σήμερα θα σταματήσω εδώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Οι κορυφαιες μεταμορφωσεις τελούνται δίπλα μας..καθημερινα..
    μα..
    μονο τα ματια που ερμηνευουν τα παραμυθια τις αντιλαμβανονται....

    σε ευχαριστω που με μαθαινεις να ερμηνεύω μαγικα τον Κοσμο...

    φιλι...μαγεμενο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Ζούμε μόνο για ν’ ανακαλύψουμε την ομορφιά… Όλα τ’ άλλα είναι μια μορφή αναμονής… Υπάρχει ένα διάστημα ανάμεσα στη φαντασία του ανθρώπου και στα κατορθώματα του… Κι αυτό το διάστημα μπορεί να ξεπεραστεί μόνο με τη λαχτάρα του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή