Τετάρτη 12 Αυγούστου 2009

Η πανοπλία


Ζούσε κάποτε, σ’ έναν τόπο μακρινό, ένας ιππότης δυνατός και ανδρείος, πιστός στους φίλους και τρομερός στους εχθρούς, και σαν ιππότης απροσδόκητα ευαίσθητος και ρομαντικός με τις γυναίκες.
Χρόνια πολεμούσε υπηρετώντας την ιδέα του για έναν κόσμο πιο δίκαιο, πιο όμορφο, πιο ασφαλή για τους αθώους. Τόσα χρόνια, που είχε ξεχάσει πως είναι να ζεις χωρίς να δίνεις μάχη.
Αγαπημένο του φετίχ, ήταν η περικεφαλαία της πανοπλίας του, την οποία γυάλιζε και λάδωνε καθημερινά , για να είναι όμορφη και να τον κρατάει ασφαλή. Τόσο την πανοπλία, όσο και την περικεφαλαία, σπάνια τα αποχωριζόταν.
Πριν από μερικούς μήνες γνώρισε την Φραντζέσκα, με την οποία βρισκόταν κάθε φορά, που γυρνούσε στον τόπο του μετά από τις μικρές ή μεγαλύτερες μάχες του στα γύρω βουνά. Συναντιόντουσαν πάντα βράδυ, έξω από τον πύργο της και περπατούσαν στην γύρω περιοχή, καταλήγοντας πάντα στο προστατευμένο από τα ψηλά βράχια ξέφωτο στο κοντινό δάσος
Όταν γυρνούσε, περνούσε κάτω από το παράθυρό της και χωρίς να ξεπεζέψει από το άλογό του , έριχνε πετραδάκια στο παράθυρό της, το σύνθημα για να κατέβει. Κι αυτή έτρεχε να τον συναντήσει και καθόταν μαζί του μιλώντας με οικειότητα, που μεγάλωνε κάθε φορά που ξαναβρισκόταν. Την αποχαιρετούσε μ’ ένα χάδι και την υπόσχεση πως το σπαθί του θα την προστάτευε.
Πάντα τον έβλεπε με την πανοπλία του και σπάνια , μετά από παρακάλια, χάδια και πειράγματα , έβγαζε την περικεφαλαία για λίγο, ίσα για του χαϊδέψουν το πρόσωπο τα λυτά της μαλλιά. Μετά την ξανάβαζε κι έφευγε για μια καινούρια μάχη, για έναν καινούριο πόλεμο. Έβλεπε τον αναβάτη και το άλογο να ξεμακραίνουν και η καρδιά της μάτωνε. Δεν είχε την δύναμη όμως να του ζητήσει να μείνει.
Ο καιρός περνούσε κι η Φραντζέσκα άρχισε να γίνεται πιο επίμονη. Άρχιζαν να σπαταλάνε τον πολύτιμο χρόνο που περνούσε μαζί με διαπληκτισμούς, που ξεκινούσαν και κατέληγαν στο ίδιο πάντα θέμα. Εκείνη επέμενε πως έπρεπε να την εμπιστευτεί, μια και δεν κουβαλούσε ποτέ μαζί της όπλα κι αυτός επέμενε πως δεν μπορούσε να ριψοκινδυνέψει παραπάνω, ούτε καν μαζί της
Είχαν ήδη περάσει αρκετοί μήνες από την γνωριμία τους, όταν κατεβαίνοντας εκείνο το πανσέληνο βράδυ, την είδε να κρατάει μια αγκαλιά τριαντάφυλλα. Περίεργος την ρώτησε τι τα ήθελε, αλλά αυτή του χαμογέλασε αινιγματικά και δεν απάντησε. Ξεκαβαλίκεψε το άλογό του και ξεκίνησαν για τον γνωστό τους περίπατο.
Όταν έφτασαν στο ξέφωτο, η Φραντζέσκα ακούμπησε κάτω τα τριαντάφυλλα, έβγαλε όλα της τα ρούχα κι έμεινε γυμνή μπροστά του να τον κοιτάζει προκλητικά. Ο ιππότης γύρισε από την άλλη πλευρά το κεφάλι του και της ζήτησε να ντυθεί ξανά. Αυτή ντύθηκε χωρίς να πάρει τα μάτια της από πάνω του και του είπε.
«Σε περίμενα να έρθεις έχοντας μαζέψει όλο τον έρωτα, που με καίει τόσο καιρό για σένα. Θέλησα να κάνω ένα δώρο και στους δυο μας , αλλά εσύ δεν θέλησες να το δεχτείς. Το μόνο που είχες να κάνεις ήταν να βγάλεις για μια φορά την πανοπλία σου. Τουλάχιστον βγάλε την περικεφαλαία και άσε με να σε φιλήσω».
Ο ιππότης δεν μίλησε. Την έπιασε από το χέρι και την οδήγησε στην άκρη από τα βράχια, όπου με δυσκολία έκατσε λόγω της πανοπλίας. «Αγαπημένη μου» της είπε τέλος «έλα, κάτσε δίπλα μου. Ξέρεις ποιος είμαι και πως ζω. Θα πρέπει να με δεχτείς όπως είμαι ή να χωρίσουμε για πάντα. Σεβάσου την επιθυμία μου, όπως εγώ σεβάστηκα εσένα
Η Φραντζέσκα έκατσε δίπλα του κι άρχισε να του διηγείται ιστορίες, κοιτώντας συνεχώς τα μάτια του, που κουρασμένα ανοιγόκλειναν. Συνέχισε να του διηγείται μέχρι που αυτός αποκοιμήθηκε. Τότε σηκώθηκε και πήρε τα τριαντάφυλλα που είχε αφήσει στο έδαφος. Στάθηκε μπροστά του και παίρνοντας δύο τριαντάφυλλα, ένα σε κάθε χέρι, έσπρωξε βίαια τα κοτσάνια τους στις σχισμές της περικεφαλαίας.
Ο ιππότης ξύπνησε νιώθοντας τον πόνο , από τα αγκάθια που τον τρυπούσαν, στο πρόσωπο. Έβγαλε την περικεφαλαία, ενώ το αίμα του έβαφε το πρόσωπο. Αυτή έπιασε με τα δυο της χέρια το κεφάλι του και του έδωσε ένα φιλί και μια δαγκωνιά στα χείλη, αγνοώντας το αίμα που την λέκιαζε
Μέχρι να προλάβει ο ιππότης να αντιδράσει, άρπαξε τα υπόλοιπα τριαντάφυλλα και την περικεφαλαία κι άρχισε να σκαρφαλώνει στα βράχια μπροστά της. Λες κι η φύση είχε συνωμοτήσει μαζί της το φεγγάρι εξαφανίστηκε πίσω από τα σύννεφα, αφήνοντάς τους στο σκοτάδι. Ξετρελαμένος από τον θυμό , τον πόνο και την κοροϊδία , ο ιππότης έβγαλε το σπαθί του κι άρχισε να την απειλεί προσπαθώντας να την διακρίνει στις σκιές των βράχων. 
Την άκουσε να γελάει και συνειδητοποίησε πως δεν ήξερε τον ήχο του γέλιου της. Χαμήλωσε το σπαθί του και της ζήτησε με ήρεμη φωνή να σταματήσει να παίζει και να κατέβει από τα βράχια. Είδε τα ροδοπέταλα που πέφτανε πάνω στο σπαθί του και κοίταξε πάνω του. Εκείνη την στιγμή το φεγγάρι ελευθερώθηκε από τα σύννεφα και φώτισε την σκηνή
Καθόταν στην άκρη του βράχου , ισορροπώντας με δυσκολία. Είχε ακουμπήσει την περικεφαλαία του πάνω στα τριαντάφυλλα που περίσσεψαν και στεκόταν δίπλα τους σαν μαινάδα. «Θα σε ρωτήσω για μια τελευταία φορά.» είπε «Και σου ορκίζομαι πως θα σεβαστώ την επιθυμία σου , όποια κι αν είναι αυτή. Τι θέλεις πραγματικά; Την πανοπλία και την περικεφαλαία σου ή εμένα και την αγάπη μου
Ο ιππότης της δεν απάντησε . Ούτε έδειξε να την ακούει. Έστρεψε το βλέμμα του στο φεγγάρι και περίμενε. Η Φραντζέσκα κατέβηκε με τα χέρια αδειανά και τα μαύρα μάτια της γεμάτα δάκρυα. Πέρασε από μπροστά του χωρίς να σταματήσει. Μόλις ξεμάκρυνε, ο ιππότης γύρισε και κοίταξε ψηλά στα βράχια την μεγάλη του αγάπη
Έβγαλε με αργές κινήσεις την πανοπλία για να μπορέσει να σκαρφαλώσει στα βράχια.

37 σχόλια:

  1. εγω θα διαλεγα την αγαπη της..αυτος εχασε...γιατι δεν συναντας καθε μερα μια...Φρατζεσκα...
    πανεμορφο Φωτεινη μου και διδαχτικο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. άλλο ένα μήνυμα σου που δυσκολεύομαι να καταλάβω. Τελικά δύσκολο πράγμα να αγαπάς.
    Αγάπη και πόνος μαζί σε ένα σώμα μια ψυχή.
    Ναι είναι δύσκολη η αγάπη που θέλει κάτι απο εμάς αλλά εμείς δύσκολα το αποχωριζόμαστε.
    Καλή σου ημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τέτοιο πάθος με την περικεφαλαία!!!

    προτίμησε ένα κομμάτι μέταλο απο μία ψυχή που τον αγαπούσε!!!

    παράξενοι που είναι ώρες ώρες οι άνθρωποι..

    καλημέρα σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπημένε φίλε και συνένοχε,
    Δεν είχα καμιά αμφιβολία ότι εσύ θα διάλεγες την Φραντζέσκα :))
    Καλή συνέχεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπητέ George,
    Πάντα είναι δύσκολη η αγάπη κι όταν ζητάει κι όταν δίνει..
    Καλό σου απόγευμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγαπημένε μου Ευρύνοε,
    Δύσκολα οι άνθρωποι ξεφεύγουν από αυτά που έχουν συνηθίσει και βλέπουν πέρα από το καβούκι τους..

    Την καλησπέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλησπερα φωτεινη μου. Αμαν....
    θηλυκος Αρχαγγελος η φραντζεσκα:)) οτι δεν
    επαθε στις μαχες το επαθε απο δυο αναποδα
    τριανταφυλλα:))) δεν ηξερε φαινεται οτι
    η αγαπη αγκυλωνει!!! αγαπη σημαινη κολαση...
    παντως φωτεινη μου φτιαχνεις ιστοριες
    μεσα απο την ζωη... υπεροχες συνεχισε!!!
    να εισαι παντα καλα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλησπέρα καλέ μου λύκε,
    Θα μπορούσε να έχει τα ροδοπέταλα, αντί για τα αγκάθια..
    Θα μπορούσε να ταξιδέψει με το ίδιο πλοίο στον παράδεισο, αντί για την κόλαση..
    Θα μπορούσε να είχε κερδίσει μόνο το φιλί, χωρίς την δαγκωνιά..
    Θα μπορούσε, αλλά δεν θέλησε..

    Σ' ευχαριστώ κι ανταποδίνω την ευχή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. τι να ταν αραγε αυτο που ποθούσε απο αυτή την γυναίκα ???? γιατι να ειναι μαζι της όλα αυτα τα βράδια??? γιατι να την αφήσει να φτάσει στα άκρα???? και τι πραγματικά υπήρχε πίσω απο την πανοπλία???? πληγές απο μάχες?? φόβος? εγωισμός? διαφορετικές σεξουαλικές αναζητήσεις? αδιαφορία? μοναξιά? ότι και να ταν αυτό μόνο η πανοπλία του το γνώριζε τελικά .... όσο για την φρατζέσκα αφιερωμένοι οι στίχοι του ποιητή ...για ένα πουκάμισο αδειανό για μια ελένη....

    πάντως το όνειρο είναι ζωγραφισμένο με χρώματα σκούρα

    goun33

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. άραγε άν γλύστραγε και έπεφτε απο τα βράχια μαζι με τα τριαντάφυλλα της αγγαλιά με την περικεφαλαία ποιο θα ταν το τέλος???
    GOUN33

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αγαπητέ φίλε Goun33,
    Η πανοπλία φύλαξε καλά τα μυστικά κι έμειναν αναπάντητα τα γιατί..
    Η Φραντζέσκα έμεινε μόνη με τα ασπρόμαυρα όνειρά της "για ένα πουκάμισο αδειανό.."

    Αλλά το παραμύθι συνεχίζεται..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αν γλύστραγε κι έπεφτε..
    Εξαρτάται καλέ μου αν θα έπεφτε πάνω ή δίπλα στον ιππότη!! Διάλεξε το τέλος που θέλεις!!

    Καλό βράδυ, Goun33

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. opote gia na mpoume stin ousia kai na kleisoume to fakelo tyxeri stathike telika skepsou na ton eixe fortothei olokliri zoi ... tha xe katantisei se treladiko... telika oi anthropoi kanoun to pan gia tin eikona kai xanoun tin ousia ton pragmaton kapoies fores kalinyxta goun33

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μπράβο Φωτεινούλα! :)

    Είναι η πρώτη φορά που γράφεις παραμύθι και το καταλαβαίνω, χωρίς να έρθω μετά να σου ζητήσω "επεξηγηματικούς υπότιτλους"! Αυτό, βέβαια, σημαίνει 2 πράγματα:
    α) Ότι επιτέλους άρχισες να γράφεις φυσιολογικά (το οποίο, όμως, καταρρίπτεται άμεσα, διότι τότε δε θα απαντούσε κανένας!) ή
    β) Ότι έχω αρχίσει να καλλιεργώ τον πολύπαθο και πολυτάραχο ψυχικό μου κόσμο -κοινώς: σαλτάρω.....

    Anyway, τα παιδοψυχολογικά μου θα τα βγάλω στο διάλλειμα σε λίγο και όχι σε αυτό το κουτάκι 2x2....

    Στο θέμα μας.... Εγώ είμαι με τη μεριά του Ιππότη! Καλά κάνει ο χριστιανός και φοράει την πανοπλία του.... Τι αγάπες και μπαρμπούτσαλα! Όλα τα ποταπά ρουφι@νάκια περιμένουν να βγάλεις το κράνος σου, την πανοπλία σου, να χαμηλώσεις τα όπλα και τότε μπαμ! Σου 'ρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις....
    Και κάθεσαι σε μια ακρούλα να κλαις και να γλύφεις σαν κουταβάκι τις πληγές σου, οι οποίες παίζει να σου αφήσουν και ψυχικές ουλές (λες και δε μ' έφταναν οι σωματικές -που είναι και πολλές).... No, no, no.... Θα κλειστώ στο πανέμορφο, διαμπερές, ευάερο και ευήλιο καβούκι μου & να πάνε να πνιγούνε όλοι αυτοί οι κακοί άνθρωποι! (σ.σ. είμαι καρκίνος στο ζώδιο! :P)

    Φίλε goun, λες "tyxeri stathike telika skepsou na ton eixe fortothei olokliri zoi ... tha xe katantisei se treladiko..."...
    Αν άτομα σαν τον ιππότη ή κι εμένα, κατορθώσεις να μας κάνεις να αγαπήσουμε, τότε έχεις την ολοκληρωτική μας αγάπη... Και όχι, δεν καταντάει ο άλλος σε τρελάδικο - απλά δε μπορεί να πιστέψει ότι μια πανοπλία, ένα καβούκι έκρυβε μέσα τόση πολύ αγάπη!..... Είναι κρίμα να γενικεύεις.....

    Πωπώ.... πολύ σοβαρεύτηκα... Βραχυκύκλωσα... Πάω να κρεμαστώ στο παράθυρο να κάνω ένα τσιγάρο! :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Μπράβο, πιγκουινάκι!
    Η αλήθεια είναι ό,τι δεν χρειάζεσαι διευκρινήσεις, γιατί αυτό το παραμύθι το ξέρεις καλά! (η αλήθεια είναι επίσης,πως έχεις σαλτάρει και λίγο, αλλά ας μην μιλήσουμε γι' αυτό τώρα :)))
    Τοκ-τοκ! Η αγάπη αξίζει το ρίσκο! Κι ίσως αφήσεις να σε προσπεράσει για να σώσεις την περικεφαλαία!!
    Όσο για την απάντηση στον goun33..
    Οι Φραντζέσκες αυτού του κόσμου ξέρουν τι κρύβει η πανοπλία και το καβούκι..γι' αυτό επιμένουν..έστω και με ανορθόδοξο τρόπο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. to porisma mou to vgala meta apo mia seira erotiseis stis opoies apantisi pira oti i panoplia pire mazi ta mystika tis.... ara na ypotheso oti o fovos itan aytos poy latreve to kavouki toy perissotero, min pligothei, min ton poylisei i fratzeska..... opos kai na nai to oti den ta vriskoyme me kapoioys anthropoys den pame se monastiri min tyxon kai xanaponesoyme .... o ilios anatelei pali kai go ton xazevo pinontas kafedaki kai tsigaraki sto mpalkoni perimenontas ta kainourgia pou tha mou ferei i mera....

    yg pote den afineis mia gynaika na gdynetai mprosta sou kai sy na koitazeis to fegari to ligotero poy mporeis na kaneis einai na tin skepaseis me ta triantafylla

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. kai an tin kinigiseis sta vraxia einai gia na tis doseis mygdala an min ti allo .... oxi na tin tsakiseis

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Δε μπορείς να μετρήσεις το πόσο μπορεί να πληγωθεί ο άλλος και σίγουρα δε μπορείς να υπολογίσεις πώς θ' αντιδράσει.... Ακόμα περισσότερο, το αν θέλει ο καθένας να κλείνεται στο καβούκι του / πανοπλία του ή μοναστήρι, είναι εντελώς δικαίωμά του...

    Όσο για τον φόβο που λες (που δεν είναι ένας, αλλά πολλοί -ή μάλλον πολλά είδη), πάντα υπάρχει και όλοι μας τον αντιμετωπίζουμε διαφορετικά.... Επίσης, δε θεωρώ ότι πρέπει με τα ίδια μέτρα και σταθμά να αντιμετωπίζουμε τους φόβους μας ή τους φόβους των αλλωνών...

    Πάντα ο ήλιος θα ανατέλλει, αλλά κάποιες μέρες λαμποκοπά, ενώ άλλες είναι μουντός -θαρρείς λυπημένος κι αυτός σαν κι εσένα... Everything is a point of view...

    Γενικά, για μένα, το ανθρώπινο είδος είναι ό,τι πιο ποταπό υπάρχει... Είμαστε άξιοι για μεγάλα καλά, όμως πάντα φροντίζουμε να κάνουμε τα χειρότερα κακά (δεν εξαιρώ τον εαυτό μου). Γι' αυτό δε γουστάρω και πολύ τους ανθρώπους και έχω αυτήν την αντικοινωνικότητα... Εξαίρεση αποτελούν τα παιδιά, με τα οποία βλέπω ότι συνεννοούμαι μακράν πολύ καλύτερα απ' ότι με τους ενήλικες.
    Πάντως, οι ελάχιστοι ενήλικες που έχουν την καρδιά μου στα χέρια τους, είναι άνθρωποι που το αξίζουν και τη φροντίζουν σαν πληγωμένο ζωάκι - σ' αυτούς τους ανθρώπους εμπιστεύομαι το είναι μου! Δε μπορείς να φανταστείς ως που θα τους ακολουθούσα και τι θα μπορούσα να κάνω σ' αυτόν τον κόσμο και στον άλλο... As said: Point of View....

    Και ξέρεις κάτι? Τελικά και το να εμπιστεύεσαι είναι θέμα ενστίκτου... Δε μπορώ ν' απαιτήσω από τον εαυτό μου να εμπιστευτεί κάποιον - απλά θα έρθει....

    Όσο για τα φεγγάρια-τριαντάφυλλα-μύγδαλα (wtf????), με συγχωρείς, αλλά δεν παρακολουθώ την υπερβατική σου λογική! :D

    Να χαρείς, μη μιλάς για τσιγάρα και καφέδες στα μπαλκόνια! :D Στη δουλειά είμαι και βασανίζομαι! :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @ Little Red Riding Hood: Ώστε οι υποψίες μου βγήκαν αληθινές! Σάλταρα τελικά!.... Oh well, I knew it....

    Άστα τα "Τοκ-τοκ" και "τικ-τακ" κλπ.... Δε με πείθεις! :) Προτιμώ να σώσω τη μονάκριβη περικεφαλαία μου με την φουντωτή ουρίτσα στο σκαλπ, παρά να μαζεύω τα κομμάτια από το παζλ που θα γίνει η καρδιά μου. End of story! :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αγαπημένο μου σκατζοχοιράκι,
    Έχεις ξεφύγει εντελώς εδώ και καιρό, αλλά δεν ήθελα να στο πω, μην σε στεναχωρέσω!!!
    Αλλά, αφού το κατάλαβες από μόνη σου... :)))
    Όσο για την θέση και την άποψή σου στο θέμα αυτό, την ξέρω καλά γιατί έφαγα τα χέρια μου να χτυπάω μέχρι να ανοίξεις την πόρτα!!! Και ξέρεις ότι την σέβομαι, παρότι διαφωνώ!
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. apo mena ena glyko xamogelo kai ena xadi stin fountitsa sou kai as me kynigiseis kai vriseis kathos den mempisteyese..... eimai se adeia ara exo kathe dikaioma na mai lipimenos apo septemvri oi xares

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Υπάρχει ένας νοητός κύκλος γύρω από εμάς που λέγεται personal space. Συνήθως είναι διαμέτρου περίπου 2 μέτρων και σ' αυτόν τον κύκλο πολύ λίγοι υπερβαίνουν τη νοητή γραμμή για να φτάσουν δίπλα μου (και ακόμα λιγότεροι ζουν μετά για να πουν την εμπειρία τους). Οπότε, θα είναι μάλλον δύσκολο να με φτάσεις - πόσο μάλλον το φουντικό του κράνους!
    Careful, it bites! >:)

    (μεταξύ σοβαρού κι αστείου, δε θέλω να προσβάλλω με τα σχόλιά μου - απλά αυτή είμαι και δε μπορώ να υποκριθώ κάτι διαφορετικό....)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. xaxaxa diko sou einai to skalp mporeis na to pas oso psila thes kai na valeis oses apostaseis asfaleias thes ..... esy den gevese ta mygdala .... alla kai ayto epilogi sou einai ara sevasti

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Ε, μανία με τα μύγδαλα!

    Yeap, u r right.... Επειδή δικό μου είναι το σκαλπ και όλοι οι "καλοθελητές" αυτού του κόσμου, αποφάσισαν να μου το πάρουν, το έχω πολύ ψηλά! Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι όλοι πρέπει να κάνουν το ίδιο, αλλά καταλαβαίνω απόλυτα αυτούς που το κάνουν!
    (και μη με ξαναπείς για τα μύγδαλα, for God's sake! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. e an einai oraio to scalp ayta simvainoun....oso gia ta mygdala mia lexi totesteroni

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. .....κι έλεγα κι εγώ "τι πατάω" τόση ώρα! :P

    Codename τεστοστερόνης είναι τα μύγδαλα?! Άσε, και να με λείπει! Οι υπερβολικές δόσεις φλιπάρουν τους άντρες.... Δε θέλω πολλά πάρε-δώσε με όποιον άνθρωπο (άντρα ή γυναίκα), αφήνει τις ορμόνες του να κάνουν κουμάντο και όχι το μυαλό του....

    Ελεφαντάκι, σόρρυ που το κάναμε @#$#@$ το παραμυθάκι, αλλά κάποια πράγματα δε γίνεται απλά να πλανώνται στον αέρα...

    ....και on my way out, θα προσέξω μην "πατήσω" και τίποτα άλλο!

    Πάω να κάνω κανα φράγκο δουλειά, αλλά trust me, I 'll be back! .....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. elpizo ligo ta mygdala ligo oi ipotes kai ta metra asfaleias na kanan tin mera sou stin doulia poio ypoferti kai na perase i ora grigorotera paramoni dekapentaygoustou.... to paramythaki aloste mia tetoia antiparathesi eixe .....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. ayto pou latrepsa sthn sizitisi itan ta me se te yperoxa....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. ena megalo sygnomi apo tin fvteinoula gia tin kataxrisi tou xorou alla kardia mou vlepeis poso monoplevra skeftontai oi anthropoi apo fovo exoume xexasei na empistevomaste ginomaste koutavakia pou theloun mitrikes agalies kai ola leitourgoun ek tou asfalous ...kai ton allo apenanti poios ton skeftetai ...poios? pou xei petaxei ta rouxa tis psixis kai tou somatos kai leei eimai edo gia sena ....dose mou to xeri sou... kai vlepei tin apogoisteysi katafatsa na tou leei oxi giati tha me pligoseis an afetho....ante na mazepseis rouxa , komatia kai na pas pou? na gineis kai sy ena me aytous? na petaxeis sta vraxia tin empistosini kai na kryfteis piso apo tin podia tis mamas sou? i zoi einai skliri alla einai kai omorfi me kathe eidous apogoiteysi ka ikathe eidous sfaliara...etsi mathaineis oxi na krivesai alla na dinese ekei einai i mageia na xanamazeveis ta komatia kai na proxoras akomi kai lipimenos kai thampos kapou kapoios isos sou dosei to xeri kai tote ...... goun33

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Καλώς ή κακώς, δε μπορούμε να ζήσουμε χωρίς την αγάπη των άλλων. Όσο ρομαντική κι αν είναι η μοναξιά, όσο άνετα κι αν αισθανόμαστε κλεισμένοι στο καβούκι μας, πάντα ένα κομμάτι μας επιθυμεί να αισθανθεί, να αγαπήσει...και γιατί όχι;...και να πονέσει.
    Αν κατάλαβα καλά, ο ιππότης στο τέλος βγάζει την πανοπλία για να ακολουθήσει τη Φραντζέσκα;

    Υπέροχο Φωτεινή μου! Μου έλειψαν οι ιστορίες σου...
    ~Φαίη~

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Αγαπημένη μου Φαίη,
    Ο πόνος είναι δίδυμος αδερφός του Έρωτα...
    Ο γεναίος ιππότης μας φοβήθηκε τα δίδυμα αδέρφια και κράτησε την περικεφαλαία..

    Κι εμένα μου έλειψε η ευαίσθητη ματιά σου, ζαχαρένια μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Γιατι δεν διαλεξε την Αγαπη;!
    Ο χαζος!!
    Τοσα βραδια τα περναγαν μαζι!
    Και σιγουρα κατι τον τραβηξε για να ειναι μαζι της... κατι ηθελε... κατι ενιωθε!!
    Γιατι βρε χαζε Ιπποτη ε;;
    Γκρρ...!!
    Ανωνυμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Aγαπημένη Ανώνυμη,
    Αυτό το γιατί στοίχειωσε και την Φραντζέσκα και την έκανε Ραπουντζέλ..

    Καλό σου βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Ο ιπποτης ηξερε τι εκανε Ανωνυμη.
    Απλα στο τελος εσπασε.
    Δεν προβλεπεται να σπας.
    "Λυγισε,αλλα μη σπασεις."
    Αυτος εσπασε.

    Και εγω,παρατηρητης,ειμ εδω,για να τον κατακρινω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Πολυ ωραιο.
    Εχω αυτην την περιεργη ικανοτητα,
    ευλογια και καταρα,να μπορω να ζησω κατι που φανταζομαι,ή που υπαρχει στο μυαλο μου,ή που βλεπω να ζει καποιος αλλος.

    Καταλαβαινω γιατι το κανες ιπποτη.
    Αξιζε ομως αδερφε?
    Ο εγωισμος δεν ειν ωραιο πραγμα.
    Ειναι κολλητικη ασθενεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Για τον ιππότη ήταν σημαντικό να διατηρήσει ανέπαφο τον κόσμο του.
    Κι εγώ τον καταλαβαίνω.
    Κι η Φραντσέσκα.
    Κι ας έμεινε μόνη με το τριαντάφυλλο.

    Σ' ευχαριστώ, καλέ μου Desperado

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Ο ιππότης είναι πια γυμνός , η πανοπλία που τόσα χρόνια πιστά των προστάτεψε από όλα αυτά που πραγματικά ήθελε είναι αφημένη στην άκρη του βράχου. Υπηρέτησε τον ρολο της καλά, έκρυψε τις αδυναμίες του, τους φόβους του , την ανάγκη του για αγάπη . Εκρυψε καλά τον άντρα μέσα της , το αγόρι που φοβάται να στηθεί γυμνό ανυπεράσπιστο απέναντι στην αγάπη, που τρέμει την στιγμή που θα δεις πως δεν είναι ατρόμητος άφοβος …το άντρα που φοβάται πως θα έχανε την αγάπη σου όταν έπαυε να είναι Ιπποτης.
    Είναι ελεύθερος πια να δει αυτά που έχασε στα χρόνια που πέρασαν , αυτά που το μέλλον του υπόσχονταν και εκείνος έχασε από δειλία ένα δάκρυ για το χρόνο που εχασε ένα δάκρυ για τον χρόνο που δεν θα έρθει ένα δάκρυ για την αγάπη που κομματιάστηκε στην προσπάθεια να βρει τον άντρα μέσα στην πανοπλία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή