Τετάρτη 26 Αυγούστου 2009

Ο δράκος και τα παραμύθια



Ζούσε κάποτε σε μια μακρινή χώρα ένας μοναχικός Δράκος Ήταν ο τελευταίος της γενιάς του, μια που τους γονείς του, τους είχαν σκοτώσει οι άνθρωποι από αμέλεια και αναίτια κακία
Έμενε στο ερειπωμένο κάστρο του, που σκαρφαλωμένο στην κορυφή του βουνού, του έδινε το πλεονέκτημα να ελέγχει εύκολα την γύρω περιοχή, χωρίς να δίνει στόχο πετώντας στα ουράνια.
Παρά τα όσα λέγονται κατά καιρούς για τους δράκους, αυτός δεν ήταν αιμοδιψής, ούτε έκανε επιδρομές στα χωριά των ανθρώπων γύρω από το κάστρο. Ήταν όμως επιφυλακτικός απέναντί τους και φρόντιζε να τρομάζει όσους πλησίαζαν από το κοντινό δάσος , πετώντας πάνω από τα κεφάλια τους και βγάζοντας φωτιές από το στόμα, καίγοντας τα κοντινά δέντρα και οριοθετώντας την περιοχή του. Εξαφανιζόταν από τα μάτια του τρέχοντας , χωρίς να γυρίσουν να τον κοιτάξουν δεύτερη φορά.
Συχνά τις βραδιές χωρίς φεγγάρι, όταν η μοναξιά τον βάραινε, συνήθιζε να πηγαίνει κρυφά και σιωπηλά στα χωριά, να παρακολουθεί τους ανθρώπους και να προσπαθεί να τους καταλάβει. Τις περισσότερες φορές γυρνούσε στο κάστρο απογοητευμένος, νιώθοντας δικαιωμένος για την απόσταση που κρατούσε , γιατί αυτά που έβλεπε κι άκουγε , τόνιζαν την φαυλότητα και την αναλγησία των ανθρώπων.
Ήταν όμως κάποια βράδια που γυρνούσε με μια λαχτάρα στην καρδιά του κι ένα παράπονο μυστήριο ξυπνούσε μέσα του. Η μοναξιά του που τόσο υπερηφανευόταν για αυτήν και που την θεωρούσε στολίδι του, άρχισε να αποκτά ρωγμές. Κι από εκεί ξεπηδούσαν όνειρα για έναν κόσμο , που άνθρωποι και δράκοι θα μπορούσαν να ζήσουν ειρηνικά και να βοηθήσουν ο ένας τον άλλο για ένα καλύτερο αύριο. Το πρωί έκλεινε τις ρωγμές με θυμό και απελπισία για να ξαναμπεί στον φαύλο κύκλο μετά από λίγες μέρες.
Για όλα έφταιγαν τα παραμύθια. Ήταν πεπεισμένος γι’ αυτό. Τα παραμύθια που λέγανε οι άνθρωποι για να κρύψουν μέσα τους ότι δεν καταλάβαιναν κι ότι φοβόταν . Τα παραμύθια που στάθηκαν αιτία να σκοτώσουν τους άλλους δράκους της γενιάς του. Ο δράκος βημάτιζε νευριασμένος πάνω κάτω στο κάστρο. Πετούσε μακριά χωρίς να προφυλάσσει τον εαυτό του. Και γινόταν όλο και πιο απρόσεκτος στις νυχτερινές του βόλτες.
Εκείνο το βράδυ, αν και το φεγγάρι έλαμπε στον ουρανό, αποφάσισε να πάει μια βόλτα σ’ ένα από τα κοντινά χωριά. Πέταξε βιαστικά μέχρι να βγει από το δάσος και συνέχισε περπατώντας, προσπαθώντας να κρύβεται στις σκιές. Φτάνοντας στο πρώτο σπίτι του χωριού, κοντοστάθηκε έξω από το ανοιχτό παράθυρο και κοίταξε μέσα.
Πρώτα άκουσε την φωνή της και μετά την είδε. Κουβαριασμένη στην πολυθρόνα κάτω από το φωτιστικό, διάβαζε μεγαλόφωνα και σχολίαζε μόνη της, μιλώντας σ’ έναν φανταστικό σύντροφο. Γεμάτος περιέργεια πλησίασε πιο κοντά και τότε η κοπέλα σήκωσε τα μάτια της και τον είδε. Δεν έδειξε να ξαφνιάζεται με την παρουσία του. Τον κοίταζε μόνο ερωτηματικά περιμένοντας να μιλήσει.
Ο δράκος , παραξενεμένος από την αντίδρασή της και θυμωμένος που επέτρεψε να τον δουν, παρέμεινε σιωπηλός αναμένοντας την ερώτηση, που τελικά δεν ήρθε. Η κοπέλα έστρεψε τα μάτια της στο βιβλίο που κρατούσε και συνέχισε να διαβάζει. Ήταν ένα παραμύθι. Ένα παραμύθι όμως διαφορετικό απ’ όσα είχε ακούσει μέχρι εκείνη την ημέρα. Μιλούσε για τον έρωτα και τον πόνο του, για την αγάπη και τα μυστικά της, για την μοναξιά και την απελπισία που γεννά.
Η κοπέλα σταμάτησε το διάβασμα και σχολίασε το παραμύθι κοιτώντας τον στα μάτια. Ο δράκος, απροετοίμαστος για αυτήν την εξέλιξη, απάντησε . Την κοίταξε λοξά και κούνησε δυνατά τα φτερά του . Αυτή άρχισε να διαβάζει ένα καινούριο παραμύθι. Ο δράκος έβγαλε φωτιά καίγοντας ένα μικρό κομμάτι γης γύρω του. Αυτή συνέχισε να διαβάζει ατάραχη, σταματώντας μόνο για να σχολιάσει και περιμένοντας την απάντησή του. Έτσι πέρασαν το βράδυ.
Γυρνώντας στο κάστρο του ξημερώματα , ένιωσε πως κάτι καινούριο είχε μπει στην ζωή του, το οποίο δεν γνώριζε και δεν ήξερε πώς να το χειριστεί. Τα παραμύθια της νύχτας, γίνανε τα όνειρα του πρωινού κι αυτός μπερδεμένος στεκόταν αναποφάσιστος μπροστά στην πόρτα του πύργου μην ξέροντας τι να κάνει.
Κάθε βράδυ έλεγε πως δεν θα πάει να την ανταμώσει ξανά και κάθε βράδυ κινούσε να την βρει με τις αισθήσεις του σε εγρήγορση. Ήταν σίγουρος πως ήταν κάποια παγίδα. Πως αυτή ήταν το δόλωμα για να πιάσουνε οι άνθρωποι τον δράκο και να τον σκοτώσουν , όπως τόσους άλλους πριν. Αλλά η μαγεία των παραμυθιών νικούσε τις επιφυλάξεις του και πήγαινε να την βρει και να της μιλήσει.
Ίσως να συνεχιζόταν για χρόνια αυτό, αλλά ένα βράδυ η κοπέλα του είπε πως έχει να του διαβάσει ένα ιδιαίτερο παραμύθι. Ένα παραμύθι που τον αφορούσε . Ένα παραμύθι για την κοπέλα που αγάπησε τον δράκο. Βγήκε για πρώτη φορά έξω από το σπίτι της και τον πλησίασε. Ακούμπησε τα βιβλία προσεχτικά στο έδαφος κι έκατσε οκλαδόν μπροστά του. Άπλωσε το χέρι να τον χαϊδέψει, ενώ χαμογελούσε τρυφερά.
Ο δράκος αναπήδησε σαν να τον είχε αγγίξει πυρωμένο σίδερο. Με μια μόνο ανάσα έβγαλε μια μεγάλη φωτιά καίγοντας τα βιβλία με τα παραμύθια που βρισκόταν μπροστά του. Κοίταξε με μίσος την κοπέλα και της ζήτησε να εξαφανιστεί από μπροστά του πριν κάψει και την ίδια. Το χαμόγελο πέτρωσε στο πρόσωπο της κοπέλας κα σηκώθηκε όρθια. «Κάψε με αν αυτό είναι που θέλεις» του είπε. «Κάψε τα παραμύθια και τα όνειρα. Δεν μπορείς όμως να κάψεις την αγάπη, που σου χάρισα. Κράτα την , δώρο από μένα».
Ο δράκος δίστασε για μια στιγμή. Μετά την κοίταξε περιφρονητικά και απάντησε «Δεν πιστεύω στα παραμύθια. Δεν ονειρεύομαι ποτέ. Δεν δέχομαι δώρα από κανέναν». Από το στόμα του βγήκε φωτιά και την τύλιξε. Άνοιξε τα φτερά του και πέταξε γρήγορα μακριά.
Την άλλη μέρα το πρωί σηκώθηκε από ένα ύπνο χωρίς όνειρα. Ένιωθε παράξενα βαρύς και αδύναμος. Περνώντας από τον καθρέφτη στο σαλόνι κοίταξε μηχανικά το είδωλό του κι έβγαλε μια φωνή απελπισίας. Δάκρυα λύσσας έτρεξαν από τα μάτια του , που κόκκινα κι αγριεμένα τον κοιτούσαν. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει χειρότερη τιμωρία.
Ο καθρέφτης έδειχνε έναν άνθρωπο.

23 σχόλια:

  1. Η δύναμη της αγάπης...
    Το γνωστό γλυκόπικρο συναίσθημα που μπορεί να κάνει θαύματα και με τη μαγεία του μπορεί να μεταμορφώσει ακόμη κι έναν...δράκο σε άνθρωπο:)
    Κάθε ιστορία σου Φωτεινή μου πασπαλισμένη με μία αχλή ονείρου.
    Τόσο γλυκά μας ταξιδεύεις... :)
    ~Φαίη~

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τελικά λοιπόν ήταν παγίδα. Του έδειξε αγάπη για να μπορέσει να τον κάνει κάποιον άλλο. Κάποιον που δεν έμοιαζε σε τίποτα τον παλιό του εαυτό.
    Όμως τελικά ήταν αγάπη?? Αγάπη σημαίνει δίνω χωρίς να περιμένω να πάρω. Όπως άλλωστε έτσι τονίζεται στην στάση της κοπέλας. Γιατί στον δράκο λειτουργεί διαφορετικά? Γιατί εκείνος πρέπει να αλλάξει? Αυτή δεν πρόσφερε παρά το διάβασμα των παραμυθιών. Συνέχισε την ρουτινιάρικη ζωή της. Αυτός ριψοκινδύνευε με την ζωή του. Με ον φόβο να τον αντιληφθούν και να τον σκοτώσουν. Τελικά ποιός ήταν αυτός που έδειχνε την αγάπη και δεν την άφηνε σε λόγια? Αψήφησε ακόμα και την μνήμη του απο τον θάνατο των γονιών για να της δείξει αγάπη. Και αυτή το μόνο που έκανε είναι να τον μεταμορφώσει με την αγάπη της σε άλλον. Δεν μπόρεσε να τον δεχτεί όπως είναι.
    Όμορφο το παραμύθι σου μικρή κόκκινη αλλά μάλλον εγώ το είδα με άλλη ματιά.
    Την καλημέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπημένη μου Φαίη,
    Η μεταμόρφωση ήταν αποτέλεσμα της άρνησης να δεχτεί το παραμύθι, παρότι ο ίδιος ήταν γέννημά του..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπητέ μου George,
    Η προκατάληψή του ήταν που τον άλλαξε κι όχι η αγάπη.
    Κι αυτόν τον δράκο, όπως και όλους τους άλλους, τον σκότωσε η έλλειψη πίστης.
    Δεν άφησε κανέναν να διηγείται τα παραμύθια μέσα των οποίων ζούσε..

    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. θα επρεπε ισως να δουμε και την πλευρα του δρακου..που εχει τα δικια του...ειχε δει τοσα να συμβαινουν...ειναι φυσικο να φοβαται ειναι φυσικο να μην εμπιστευεται...ισως το κοριτσι επρεπε να τον πλησιασει με αλλο τροπο...αλλα ως γνωστον η Φωτεινουλα μας αν δεν πεταξει φωτιες αγκαθια και μικρα καρφακια δεν αντεχει!!!

    Αδερφουλα μου την καλημερα μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγαπημένε αδερφούλη,
    Δυστυχώς η συμβουλή σου έφτασε αργά..το κορίτσι δεν υπάρχει πια για να την μεταβιβάσω..
    Όσο για την Φωτεινούλα σας, εκτός από τις φωτιές, τ' αγκάθια και τα μικρά καρφάκια που πετάει, αποσύρει και επισήμως τις σουρωμένες νεραϊδούλες από το τραπέζι!!
    Άντε να δούμε με ποιον θα τα πίνεις τώρα!!!
    χιχιχι

    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. έχεις κάτι στο δικό μου. Πέρνα να το πάρεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Η χειρότερη τιμωρία... να θέλεις να αγαπήσεις, να νιώσεις, να ζήσεις... και όταν βρεθεί αυτό μπροστά σου ... να κλείνεις τα μάτια σαν τυφλός...

    Πανέμορφο... Καλημέρεςςςςςςςς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Οδοιπόρε,
    Πολλές φορές δεν βλέπουμε αυτά που είναι μπροστά στα μάτια μας, πόσο μάλλον αυτά που είναι στα τρίσβαθα της ψυχής μας..

    Καλησπέρεςςςςςς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πότε εκδίδονται τα παραμύθια σου? Γιατί θέλω οπωσδήποτε πρόσκληση νταξει??? Μπράβο, ευρηματικό, καλογραμένο..εύχομαι και καλορίζικα σύντομα!

    Φιλιά !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλησπερα Φωτεινη μου... Σε μια προσφατη
    ερευνα ρωτησαν 1000 ζευγαρια ποιος απο τους δυο ευθυνεται για το χωρισμο τους??? και ολοι
    απαντησαν ...ο Αλλος... Ετσι και εδω στην ομορφη
    ιστορια που μας διηγηθηκες φωτεινη μου
    φταιη ..ο Αλλος!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αγαπημένη μου Καλλιόπη, Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Μετράνε διπλά από ένα άτομο με φαντασία και ευρηματικότητα, όπως εσύ..

    Φιλάκια και καλό σου βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλησπέρα καλέ μου λύκε,
    Είναι αλήθεια πως είναι πιο εύκολο να συνεχίσεις επιρρίπτοντας την ευθύνη στον άλλο, είτε γιατί δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες είτε γιατί τις υπερέβη..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. γεια σου μηνυμα σε μπουκαλι....
    μου αρεσε πολυ το παραμυθο..ιστολογιακι σου!!
    και αυτο γιατι η μονη αληθεια σημερα ειναι τα παραμυθια...
    παραμυθοκαλησπερα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Γεια σου Σιωπηλέ,
    Καλώς ήρθες στον παραμυθότοπό μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Μιά καλησπέρα μπορώ να αφήσω κάπου εδώ;

    ελπίζω να μην μεταμορφωθώ.. σε δράκο..

    καλησπέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Αγαπημένε τρελέ,
    Μπορείς να αφήσεις την καλησπέρα σου, όπου θέλεις στον παραμυθότοπο.
    Κι αν κατά λάθος μεταμορφωθείς σε δράκο, θα σε κάνω Σεβάχ με το μαγικό ραβδί μου..

    Καλησπέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Αυτο και αν ηταν ενα καλο μαθημα για τον δρακο!
    Δεν πιστεψε στην Αγαπη,παρα μονο στην κακια των ανθρωπων στο συνολο τους!!
    Ηταν τοσο επιφυλακτικος που παντου εβλεπε μοναχα κακο!!
    Ελα ομως που υπαρχουν και οι εξαιρεσεις...
    Γιαυτο καλο ειναι να μην τα βαζουμε ολα στο ιδιο καζανι...!!
    Ανωνυμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Αγαπημένη Ανώνυμη,
    Συχνά άνθρωποι και δράκοι έχουμε κανόνες ηθικής, που προσπαθούμε να τους προστατεύσουμε και να τους στηρίξουμε ξεχνώντας τις εξαιρέσεις, με αποτέλεσμα να εγκλωβιζόμαστε μέσα τους και να τυφλωνόμαστε.
    Κι είναι κρίμα...

    Τα φιλιά μου και την καληνύχτα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. κοιτα να δεις που ακουσα το ιδιο παραμύθι προχθες με διαφορετικο τελος η κοπελα μολις χαιδεψε το δράκο και αυτος αντεδρασε αυτη φοβισμενη οτι θα την καψει ελυσε το μεγαλο μαντροσκυλο που ειχε στην αυλη της πιστευοντας οτι θα την βοηθησει... αυτο αγριεψε ακόμη περισσοτερο το δρακο και ετοιμασε τα πνευμονια του να τους καψει ολους σκυλια παραμυθια σπιτια ζωες αλλα εκεινη την στιγμη πισω απο την πορτα προβαλαν 2 μικρα ματια κοριτσιστικα.... μια σκια ετρεξε προς την κοπελα και αγκαλιαζοντας την φουστα της φωναξε αυτη ειναι η μαμα μου.... αφησε την... ο δρακος την κοιταξε κοιταξε βαθια τα ματια της και ειδε τα ματια της δικης του μανας να καιγονται απο την κακια των ανθρωπων...θα κανε και αυτος το ιδιο? εσπρωξε το μαντροσκυλο αγνοησε την μαγισα και τα παραμυθια και πεταξε μακρυα εκει που ανηκει...

    ξωτικο..... αν το μαθει ο δράκος θα με φαει ζωντανό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Αγαπητέ Άγνωστε,
    Χαίρομαι που στο παραμύθι σου γλύτωσε κι ο κοπέλα και ο δράκος, για να βρεθούν ξανά σε κάποιο άλλο παραμύθι και να δικαιωθούν κι οι δύο..

    Κρατάω τα κοριτσίστικα ματάκια και στέλνω το μαντρόσκυλο σπίτι του για να μην εξαγριώσουμε παραπάνω τον δικό σου δράκο.

    Κράτα κι εσύ μια νεραιδούλα να σε συντροφεύει για να του μαλακώσει την καρδιά, όταν μάθει την προδοσία σου :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Είναι ίσως η μοναδική φορά που δεν έχω λόγια να σχολιάσω και καμία ένσταση!....

    Η ιστορία με άγγιξε, ταυτίστηκα με το δράκο και απλά είναι καταπληκτική. Τα σπάει, απλά. Period.

    No further comments...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Αγαπημένο μου πιγκουϊνάκι,
    Χαίρομαι που επιτέλους στο βούλωσα!! χιχιχι

    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή