Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009

Η κλεψύδρα





Στριφογύριζε ώρα στο κρεβάτι χωρίς να καταφέρει να κοιμηθεί κι αυτό το βράδυ. Κούρασε το κορμί και το μυαλό όλη την μέρα , ελπίζοντας πως θα τα κατάφερνε. Όμως κι αυτό το βράδυ θα ήταν ατελείωτο.
Σηκώθηκε, πήρε τα γνωστά σύνεργα και πήγε στο σαλόνι. Άναψε τα κεριά πάνω στο τραπέζι κι έβαλε μουσική. Έστησε τον καθρέφτη απέναντί της και πήρε στα χέρια την μικρή κλεψύδρα . Κοίταξε τα κομμένα μάτια της κι είδε το φως των κεριών μέσα τους. Γύρισε με μια αποφασιστική κίνηση την κλεψύδρα.
Τα μάτια της έμειναν ανέγγιχτα από τον χρόνο. Μέσα τους έβλεπε το κορίτσι που ήταν , την γυναίκα που έγινε, την γριά που θα έρθει. Χαμογέλασε στον καθρέφτη περιπαιχτικά. Το σωτήριο χαμόγελο, το έμβλημα και το όπλο της, ήταν ακόμα εκεί και περίμενε .
Δεν την πείραζε ο χρόνος που κυλούσε. Δεν την ενοχλούσαν οι μικρές ρυτίδες, οι πρώτες άσπρες τρίχες, τα λάθη που είχε κάνει, οι πληγές που δεν έκλεισαν. Γι’ αυτήν ήταν πάντα δεμένα με τα χαμόγελα, τις στιγμές ευτυχίας, την γνώση που απέκτησε, την εμπειρία των αισθήσεων.
Εκείνο που την ενοχλούσε όλο και περισσότερο τον τελευταίο καιρό ήταν η αίσθηση πως ο χρόνος είχε συρρικνωθεί κι ότι δεν προλάβαινε να βαδίσει παράλληλα μαζί του. Το τυπικό 24ώρο δεν της έφτανε για να ονειρευτεί. Και δεν μπορούσε να επεκτείνει την διάρκειά του, ούτε να κλέψει χρόνο εις βάρος της υπόλοιπης ταχτοποιημένης ζωής της.
Πέρασε αρκετά χρόνια χωρίς όνειρα. Χρόνια απόλυτης νηνεμίας , που όμως δεν της χάρισαν γαλήνη. Είχε πέσει σ’ ένα κώμα , που το ξύπνημα απ’ αυτό, έκανε πιο έντονη την δίψα για τις στιγμές που έχασε. Κι όλα ξεκίνησαν από την μικρή κλεψύδρα, που βρήκε τυχαία.
Πριν από μερικούς μήνες αποφάσισε να ανακαινίσει κάποια δωμάτια του σπιτιού. Πήρε μεγάλα χαρτοκιβώτια κι άρχισε να αδειάζει προσεχτικά τα συρτάρια, ξεκαθαρίζοντας επί ευκαιρία τα άχρηστα και ξεχασμένα αντικείμενα. Τότε την είδε. Μια μικρή κλεψύδρα , που δεν θυμόταν πως βρέθηκε ανάμεσα στα πράγματά της. Την έβαλε πάνω στο τραπέζι και ξεχάστηκε εκεί.
Εκείνο το βράδυ δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Πήγε στο σαλόνι , άναψε τα κεριά για να μην ενοχλεί το φως τους άλλους κατοίκους του σπιτιού κι έκατσε οκλαδόν στο χαλί, όπως συνήθιζε, ανάμεσα στο τραπεζάκι και τον καναπέ . Χάιδεψε με τα ακροδάχτυλα τα φύλλα των άσπρων τριαντάφυλλων, που είχε στο βάσο.Είδε τον παλιό επιτραπέζιο καθρέφτη, που είχε παρατήσει πάνω στο τραπέζι με σκοπό να τον πετάξει κι αναστενάζοντας τον έφερε μπροστά της.
Την τρόμαξε η παραίτηση που είδε στο πρόσωπό της. Ύψωνε πάντα σαν λάβαρο το μαχητικό της πνεύμα και δεν είχε καταλάβει πόσο είχε κουραστεί. Κοίταξε ακόμα πιο προσεκτικά το είδωλό της κι είδε πως κάτι έλειπε. Τα μάτια της έδειχναν ξεθωριασμένα σαν μουτζούρα στον καθρέφτη. Είχε χάσει τα άστρα των ματιών της.
Έκπληκτη και μουδιασμένη έπιασε μηχανικά την μικρή κλεψύδρα , την έφερε ανάμεσα στο πρόσωπό της και στον καθρέφτη και την αναποδογύρισε. Παρατηρούσε την άμμο που κυλούσε αργά , έβλεπε προσεχτικά κάθε κόκκο που έπεφτε κι ένιωσε μια περίεργη ζαλάδα. Έκλεισε τα μάτια της.
Άκουσε το θόρυβο των κυμάτων , ένοιωσε την μυρωδιά της θάλασσας και των πεύκων κι ανατριχιάζοντας άνοιξε τα μάτια. Είδε τον ήλιο να προβάλλει βάφοντας τον ουρανό με το μαγικό του πινέλο κι εκεί μπροστά της έναν γλάρο να πετάει στο φως. Τον γλάρο που είχε υποσχεθεί πως δεν θα χάσει ποτέ από τα μάτια της.
Έβγαλε μια κραυγή κι ο γλάρος γύρισε και την κοίταξε . Πέταξε γρήγορα κοντά της και έκατσε δίπλα της. «Θα είμαι εδώ» της είπε. «Όσο θα έρχεσαι και θα με ζητάς , θα είμαι εδώ για σένα. Θα είμαι εδώ να σε ξυπνάω από τον λήθαργο».Άπλωσε τα χέρια της να τον πιάσει κι αυτός πέταξε μακριά. Χαμογέλασε νιώθοντας την ζεστασιά της ελπίδας.
Όταν άνοιξε τα μάτια της , ο χρόνος της κλεψύδρας είχε τελειώσει. Δεν είχε μείνει ούτε ένας κόκκος άμμου. Κοίταξε με φόβο και ελπίδα την πυξίδα. Είχε περάσει μόνο μισή ώρα, αλλά ήξερε πως κράτησε πολύ περισσότερο στο ρολόι της καρδιάς της.
Ένιωσε το άρωμα από τα τριαντάφυλλα που ήταν στο τραπέζι και στρέφοντας το βλέμμα επάνω τους είδε πως είχαν γίνει κόκκινα. Κοίταξε τα μάτια της στον καθρέφτη και τα είδε να λάμπουν ξανά. Έσβησε τα κεριά και πήγε να ξαπλώσει. Η μαγεία είχε μπει στην ζωή της κι ο ύπνος χωρίς όνειρα ήταν καλοδεχούμενος.
Πέρασαν μήνες από εκείνη την πρώτη φορά. Κάθε βράδυ επαναλάβανε την ίδια διαδικασία, μην τολμώντας να αλλάξει την παραμικρή λεπτομέρεια , από φόβο μήπως χάσει το όνειρο. Κυνηγώντας το όνειρο, επεκτείνοντας τον χρόνο, γυρνώντας την κλεψύδρα ξανά και ξανά. Κι ο γλάρος ήταν πάντα εκεί.
Τα τελευταία βράδια η μαγεία ήρθε , αλλά αυτός ήταν απών. Γύριζε την πυξίδα, κλέβοντας κι άλλο χρόνο, μέχρι που την έβρισκε ξάγρυπνη το πρωί. Ήταν μόνη στο όνειρο κι η μαγεία της άφηνε την αίσθηση της άμμου στο στόμα. Σαν ναρκομανής γυρνούσε ξανά το βράδυ, παρά τις υποσχέσεις της προηγούμενης μέρας, προσπαθώντας να γυρίσει πίσω και να καταλάβει τι λάθος είχε κάνει.
Σήμερα για πρώτη φορά ήταν θυμωμένη. Οι άυπνες νύχτες την είχαν διαλύσει συναισθηματικά. Έστησε μπροστά της τον καθρέφτη. Κοίταξε τα λαμπερά μάτια της κι απέστρεψε το βλέμμα με θυμό , που ολοένα μεγάλωνε. Κράτησε για λίγη ώρα την κλεψύδρα στα χέρια της περιστρέφοντάς την , μία επάνω μία κάτω χωρίς να την αφήνει από τα μάτια της. Με μια αποφασιστική κίνηση την πέταξε κάτω.
Το γυαλί έσπασε και κόκκοι άμμου άρχισαν να κυλούν στο πάτωμα. Ένιωσε να στεγνώνει και διαλύεται. Ζαλίστηκε κι έκλεισε τα μάτια. Δεν μπορούσε να ανασάνει. Ο αέρας μέσα στην κλεψύδρα λιγόστευε. Κυλούσε σαν κόκκος κι έπεφτε χτυπώντας και ματώνοντας. Εγκλωβισμένη στην κλεψύδρα του ονείρου εξαφανιζόταν.
Άκουσε το θόρυβο των κυμάτων , ένοιωσε την μυρωδιά της θάλασσας και των πεύκων κι ανατριχιάζοντας άνοιξε τα μάτια. Είδε τον ήλιο να προβάλλει βάφοντας τον ουρανό με το μαγικό του πινέλο κι εκεί μπροστά της έναν γλάρο να πετάει στο φως.. Καθώς μια ηλιαχτίδα έπεσε πάνω του, κάτι έλαμψε στο φως της. Έβαλε τα χέρια της αντήλιο κι είδε πως στο ράμφος του κρατούσε μια μικρή κλεψύδρα.

28 σχόλια:

  1. Η ανάγκη να ζήσεις όλα σου τα όνειρα, να "ρουφήξεις" και την τελευταία σταγόνα από τη ζωή σου, σε κάνει τελικά να μένεις μετέωρος/η μέσα στο χρόνο...χωρίς να είσαι σίγουρος/η τι απ'όλα όσα θέλεις να κάνεις, έχεις χρόνο και μπορείς να κάνεις.
    Η ελπίδα όμως, πως μπορείς να επιμηκύνεις το χρόνο σε κάνει να χάνεσαι μέσα στο όνειρο...όπου ο χρόνος κυλάει πιό αργά.
    Αν καταφέρεις όμως, και βγεις από το όνειρο, η μέρα θα έχει ακόμη 24 ώρες.
    Πόσο χρόνο -έχασες- στ'αλήθεια; Ο χρόνος που κέρδισες στο όνειρο---σε πόσο χρόνο αντιστοιχεί στην πραγματική ζωή;...
    ~Φαίη~

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μια καλημέρα. Πολύ όμορφο και πάλι το παραμύθι σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα George,
    Ίσως αυτήν τη φορά να μην είναι παραμύθι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ζαχαρένια μου Φαίη,
    Δεν υπάρχει ρολόι να μετρήσει τον κλεμμένο χρόνο, τον χρόνο που αφιερώνεις για να καταθέσεις την ψυχή σου, να ονειρεύεσαι και να αγγίζεις τον έρωτα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ότι και να είναι μοιάζει όμορφο και είμαι βέβαιος πως μπορεί να το ζήσεις ακόμα πιο όμορφα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ο χρονος κυλαει και θα κυλαει... θα κυλαει... δεν θα σταματησει!!
    Ομως στο χερι μας ειναι να παλεψουμε για να μην χασουμε τον ''γλαρο'' η την λαμψη των ματιων μας με την παροδο του χρονου!!
    Δεν χρειαζομαστε κλεψυδρες για να βλεπουμε τον χρονο να περνα...ειναι σαν αργος θανατος...
    Αυτο που χρειαζεται ειναι να κρατησουμε την σπιθα που καιει μεσα μας δυνατη ωστε να μην μας σβησει ποτε!!!
    Ανωνυμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αγαπημένη μου Γνωστή-Άγνωστη,
    Μερικές φορές χρειάζεται να βρούμε την κλεψύδρα για να θυμηθούμε πως κρατάμε την σπίθα ζωντανή...

    Την καληνύχτα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. παμε μπροστα...ασιοδοξια και καλη καρδια
    και αμα λαχει αγοραζουμε και νεα κλεψυδρα ;)
    Aδερφακι γραφεις υπεροχα τοσο που ηταν σαν να σε εβλεπα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αδερφέ μου,
    Η κλεψύδρα επετέλεσε το έργο της -βρήκε τον γλάρο και τελικά χάθηκε μαζί του..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. πολύ ωραία ιστορία, παλεύουμε κάθε μέρα με το χρόνο και πάντα χάνουμε τη μάχη. Και είναι σχεδόν αδύνατο να αποδεχτούμε την ήττα μας αυτή αλλά και το γεγονός οτι τίποτα δε θα μας περιμένει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλημέρα Zekia,
    Η πάλη με τον χρόνο κρατάει από την ώρα που προσπαθήσαμε να τον μετρήσουμε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλησπερα φωτεινη μου.στον πολεμο της ζωης
    δεν υπαρχουν νικητες και Ηττημενοι ΜΠΡΑΒΟ
    Στην Ηρωιδα μας που εδωσε την δικη της μαχη
    η καθε μαχη που δινουμε δεν μετραει
    το οποιο αποτελεσμα αλλα η δυναμη της ψυχης
    που δινεις στη καθε σου μαχη και η Ηρωιδα μας
    εδωσε την δικη της!!! καλο σου βραδυ
    φωτεινη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλησπέρα καλέ μου λύκε,
    Οι μάχες που μας ορίζουν είναι αυτές στις οποίες πάμε οπλισμένοι μόνο με την ψυχή μας.
    Νικητές είναι αυτοί που κατορθώνουν να την κρατήσουν όχι αλώβητη, αλλά ακέραια..

    Καλό βράδυ και σε σένα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ΕΙΠΑ... ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΝΙΚΗΤΕΣ
    ΚΑΙ ΗΤΤΗΜΕΝΟΙ....:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πέρασα για μια καλησπέρα!Υπέροχο το σπιτικό σου!Μπράβο!Τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Καλέ μου λύκε,
    Εσύ είπες κι εγώ έπραξα :)
    Σεβαστή η άποψή σου, αλλά δεν είναι απαραίτητα η σωστή..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Καλησπέρα Dreamer Angel,
    Χάρηκα για την επίσκεψη, αν και δεν πρόλαβα να σε τρατάρω κάτι..
    Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια

    Φιλάκια κι από μένα κι ένα ζεστό χαμόγελο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ο γλάρος πέταξε με την κλεψύδρα στο στόμα..

    κλεψύδρα.. σύνθετη λ-έξη;

    ίσως..

    σύνθετη ζωή;

    σίγουρα..

    καλημέρα σας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Καλημέρα Ευρύνοε,
    Σύνθετη λέξη η κλεψύδρα-κλέπτω ύδωρ-κι όχι χρόνο όπως η ηρωίδα μου, που την έκανε έξη...
    Όσο για την ζωή..σίγουρα σύνθετη!!!

    Βίο ανθόσπαρτο καλέ μου κι από εδώ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Πέρασε αρκετά χρόνια χωρίς όνειρα. Χρόνια απόλυτης νηνεμίας , που όμως δεν της χάρισαν γαλήνη..Κι όλα ξεκίνησαν .. τυχαία.
    Αν και δεν θελω να επαναλαμβάνομαι...
    τελειο μικρη μου..
    κάθε ιστορία σου θησαυρός!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Αγαπημένη μου Βούλα,
    Κι εγώ δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι, αλλά σ' ευχαριστώ που με στηρίζεις..:))

    Μια γλυκειά καληνύχτα και τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Είσαι απλά υπεροχη.!Να είσαι πάντα καλά..δεν υπαρχει ευχαριστω για τις ανασες που χαριζεις.
    Όμορφο Σ/Κ εύχομαι.:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Αγαπημένο μου Αερικό,
    Χαίρομαι που τα ανάλαφρα βηματά σου σε οδήγησαν εδώ..
    Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, αλλά αν εγώ σας δίνω ανάσες, εσύ είσαι καθάριο αεράκι, που διώχνει τον μολυσμένο αέρα π' ανασαίνουμε..

    Καλό ΣΚ και νά' σαι πάντα καλά :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Γλάρος 12 ηταν η κωδικη μου ονομασια για παρα πολλες ωρες υπηρεσιας ,κανοντας χρεη παρατηρητη σε μια βραχονησιδα που ειμαι τοποθετημενος.
    Ειδα τους γλαρους με αλλο ματι,οταν πρωτοπηγα σε αυτο το νησι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Αγαπημένε μου Desperado,
    Τον γλάρο μου πρώτη φορά τον αντάμωσα σε ένα ερημονήσι.
    Τον διάλεξα ανάμεσα σε πολλούς παρατηρώντας το πέταγμα του προς τον ήλιο.
    Βλέπεις τους γλάρους και τους ανθρώπους με άλλο μάτι σε ένα ερημονήσι και κρίνεις διαφορετικά το πέταγμα τους

    Την καλημέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Εχω κανει πονηρια!...
    Κραταω μεσα στην καρδια μου κλεμμενο έναν κοκκο αμμου...
    εκεινο το τικ του Χρόνου, που δε θα αφησω να περασει ποτε..
    Μόλις η κλεψύδρα ολοκληρωσει το εργο της και περιμενει να υποκύψουνοι δυναμεις, οι αντοχες, η διαθεση για Ερωτα,
    εγω θα αποκαλύψω το χρυσό μου κοκκο....
    που μαγικα πολλαπλασιάζεται σαν τον αγγίξουν δύο χειλη διψασμενα...

    και ο κοκκος γεννα ερημο
    και μια ολοκληρη όαση με μια λίμνη στο κεντρο...

    Πιες καρδια μου
    τελευταιος χορός...
    τελευταιο ταξιδι...
    τελευταίο κύμα...
    και σκοπεύει να κρατήσει Ισόβεια.......

    Φιλια Υπεροχη Παρμι μου- σε οικειοποιούμαι... σαν δική μου!.....
    Φιλιά Ισόβεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Κάκια,
    μου αρέσουν οι πονηριές που οδηγούν στην αποθήκευση των μικρών κόκκου άμμου, τις θεωρώ απαραίτητες για να κρατήσουμε το χρυσάφι της ψυχής ανέπαφο..
    Θαυμάζω όμως αυτούς που κατορθώνουν αυτόν τον κόκκο να τον εναποθέσουν στην μήτρα της υπάρξης τους και να γεννήσουν έναν καινούριο κόσμο..
    Υποκλίνομαι φίλη μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή