Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009

Τριαντάφυλλο στην θάλασσα



Οι κάτοικοι του παραθαλάσσιου χωριού έβλεπαν επί μια εβδομάδα, κάθε σούρουπο, την νεαρή Ρόζα να περνάει σαν μαγεμένη από την μικρή πλατεία του χωριού και να πηγαίνει στην παραλία. Καθόταν με τις ώρες στην ακρογιαλιά, με το κύμα να της γλύφει τα γυμνά της πόδια, κρατώντας στα χέρια ένα άσπρο τριαντάφυλλο κι ατενίζοντας μακριά στον ορίζοντα. Αποφάσισαν να ενημερώσουν τους γονείς της.
Οι γονείς του κοριτσιού θορυβήθηκαν. Η Ρόζα ήταν ήσυχο παιδί, υπάκουη, καλή μαθήτρια, πρόσχαρη και δεν τους είχε δώσει την παραμικρή αφορμή για να ανησυχήσουν. Αποφάσισαν να ρωτήσουν την ίδια για την περίεργη συμπεριφορά της. Η κοπέλα τους κοίταξε με τα λαμπερά μαύρα της μάτια και κοιτώντας έξω από το παράθυρο, άρχισε να διηγείται.
«Το ξέρω πως θα σας φανεί περίεργο, όπως μου φάνηκε κι εμένα στην αρχή, αλλά συνάντησα έναν άντρα στον ύπνο μου πριν από αρκετούς μήνες. Τον είδα να βγαίνει από την θάλασσα, ζωσμένος το σπαθί του, συντροφιά μ’ έναν λύκο κι έναν αετό καθισμένο στον ώμο του. Μιλήσαμε ώρα πολύ και ένιωθα την ψυχή μου να κολλάει επάνω του και την καρδιά μου να χτυπά σαν τρελή κάθε φορά που κοιταζόμασταν.
Όλο τον χειμώνα ερχόταν και μου έκανε παρέα τα βράδια και πριν μία εβδομάδα μου είπε πως πρέπει να φύγει. Μου υποσχέθηκε πως θα γυρίσει και γυναίκα του θα με πάρει, όταν το άσπρο τριαντάφυλλο, που θα κρατώ στο χέρι, γίνει κόκκινο. Τότε, θα πρέπει να ετοιμαστώ και στην πρώτη πανσέληνο, θα επιστρέψει».
Οι γονείς της δεν ήξεραν αν έπρεπε να γελάσουν ή να κλάψουν για την φαντασία της κόρης τους , και προσπαθώντας να την λογικεύσουν άρχισαν να της εξηγούν την διαφορά ανάμεσα στο όνειρο και στην πραγματικότητα, ενώ της απαγόρευσαν ρητά να συνεχίσει να πηγαίνει στην ακροθαλασσιά.
Το κορίτσι δεν μίλησε. Έσκυψε το κεφάλι και έφυγε από το δωμάτιο. Μέρες πέρασαν που δεν έτρωγε, δεν κοιμόταν, δεν μιλούσε, όταν απελπισμένοι οι γονείς αποφάσισαν να επισκεφτούν έναν γιατρό. Αυτός χαμογελώντας τους είπε πως η αρρώστια της κόρης τους ήταν η εφηβεία και τους συνέστησε να την αφήσουν να κάνει για λίγο του κεφαλιού της.
Γυρνώντας σπίτι την φώναξαν και της έδωσαν την άδεια να πάει στην παραλία του χωριού, αφού πρώτα τους ενημερώσει. Γελώντας και κλαίγοντας το κορίτσι, τους φίλησε και έφυγε τρέχοντας από το σπίτι, κόβοντας ένα άσπρο τριαντάφυλλο από τον κήπο. Με τα μάτια θολά ακόμα από τα δάκρυα , δεν πρόσεξε το αυτοκίνητο που ερχόταν. Ο οδηγός την είδε την τελευταία στιγμή να εμφανίζεται μπροστά του και δεν πρόλαβε να σταματήσει.
Ο νεαρός άντρας ένιωσε, παρά είδε το χτύπημα και κατέβηκε από το αυτοκίνητο για να βρεθεί μπροστά στο σώμα του κοριτσιού , που αιμορραγούσε. Στα χέρια της κρατούσε σφιχτά ένα τριαντάφυλλο, που είχε βαφτεί κόκκινο από το αίμα. .Έσκυψε κοντά της κι αυτή σήκωσε τα μάτια και του χαμογέλασε. Ένα χρόνο μετά είχαν παντρευτεί.
Τα χρόνια περνούσαν και το κορίτσι, που έγινε γυναίκα, αν και αγαπούσε τον άντρα της, ένιωθε κάθε μέρα πως η ψυχή της άδειαζε. Άρχισε να σκέφτεται πως λάθος ερμήνευσε τα σημάδια και πως πρόδωσε με την βιασύνη της το όνειρο και τον έρωτα.
Στην πρώτη πανσέληνο της άνοιξης, σηκώθηκε από το κρεβάτι της και βγήκε έξω. Πήρε στα χέρια της ένα άσπρο τριαντάφυλλο και πήγε στην ακροθαλασσιά. Άρχισε να τρυπάει τους καρπούς της με τ’ αγκάθια και να βάφει ένα-ένα τα ροδοπέταλα μ’ ένα χαμόγελο στα χείλη. Πέρασε ώρα πολλή. Όταν το τριαντάφυλλο έγινε όλο κόκκινο, έβγαλε τα ρούχα της και μπήκε στην θάλασσα. Συνέχισε να προχωράει μέχρι που το νερό την σκέπασε.
Δεν την βρήκαν ποτέ. Στην θέση που καθόταν υπήρχε ένα κόκκινο τριαντάφυλλο ριζωμένο στην ακροθαλασσιά. Δεν μπόρεσαν να το ξεριζώσουν όσο κι αν προσπάθησαν.
Το σημείο εκείνο έγινε το αγαπημένο μέρος των εραστών του χωριού. Κι όσοι πήγαιναν πανσέληνο ισχυριζόταν ότι έβλεπαν στην θάλασσα την σκιά ενός άντρα που κρατούσε στα χέρια του ένα τριαντάφυλλο..

27 σχόλια:

  1. Ο άνθρωπος γερνάει, όταν πάψει να ονειρεύεται...
    Το όνειρο μιάς αγάπης που μας περιμένει...ενός ραντεβού στο μέλλον, λυτρώνει τη σχέση του παρόντος από την απογοήτευση και μας γεμίζει με ελπίδα...πως στην επόμενη γωνία, ίσως να βρίσκεται το πρόσωπο του ονείρου που θα μετατρέψει σε ζωντανό όνειρο την πραγματικότητά μας και θα μας κάνει να ζήσουμε, στιγμές μαγικές.
    Η πρωταγωνίστρια της τόσο όμορφης, γλυκιάς, ρομαντικής, συγκινητικής ιστορίας σου...πίστεψε στο όνειρο...και έδωσε τη ζωή της για να το κάνει πραγματικότητα.
    Τελικά, τι είναι καλύτερο; να προσπαθούμε να μετατρέψουμε ένα όνειρο σε πραγματικότητα ή την πραγματικότητα σε όνειρο...;
    Η ιστορία σου με συγκίνησε και είναι από τις πιό ρομαντικές που έχω διαβάσει ως τώρα! :)
    ~Φαίη~

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ζαχαρένια μου Φαίη,
    Το να προσπαθείς να ζήσεις το όνειρο μπορεί να σε πληγώσει ή να σε λυτρώσει, αλλά δεν θα πρέπει ποτέ να το προδώσεις, να το εξευτελίσεις και να το λησμονήσεις..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπημένη μου φίλη,
    Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και την..ανατριχίλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ...ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ.
    (Οφείλω να παραδεχτώ ότι αυτή τη φορά το τέλος δεν ήταν καθόλου προβλέψιμο).

    Μικρό Πόνυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μικρό μου πόνυ,
    Χαίρομαι που κατάφερα να σε ξαφνιάσω για άλλη μια φορά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τελικα ολα τα παραμυθια δεν εχουν το τελος
    που θα θελαμε να ειχαν...
    Σγκινηθηκα παρα πολυ...

    Δεν εχω να σχολιασω κατι αλλο...

    Κατερινα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κατερινάκι μου,
    Σ' ευχαριστώ πολύ..τα είπες όλα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δεν γερναμε γιατι δεν ονειρευομαστε.
    γερναμε μονο οταν δεν ζουμε την καθε
    στιγμη σαν να ειναι η τελευταια.
    οχι λοιπον στα ονειρα Ναι στην καθε στιγμη
    της ζωης μας.δεν υπαρχει ευτυχισμενη ζωη
    οπως πιστεψε οτι θα ζησει η Ηρωιδα μας
    Αλλα ευτυχισμενες στιγμες που προλαβε
    να ζησει. ΝΑ ΜΗΝ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΑΛΛΑ
    ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΜΑΣ ΣΤΙΓΜΗ ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
    Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΣ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλέ μου λύκε,
    Εγώ θα έλεγα να ζούμε την κάθε στιγμή κάνοντάς την όνειρο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Να τη ζεις ρε παιδι μου ...βρε μανια
    με τα ονειρα.... παντως η ιστορια σου
    ηταν ονειρεμενη))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Η ιστορία ήταν απίστευτη!

    Α, στο καλό! Βούρκωσα κιόλας! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Γλυκό μου πιγκουινάκι,
    Αυτό,από σένα,είναι μεγάλο κοπλιμέντο..σ' ευχαριστώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Άνθρωπος δίχως όνειρα
    για μένα είναι άνθρωπος μισός..
    Πολυ όμορφο το παραμύθι σου κορίτσι μου !!
    Χαιρομαι που μου έδωσες να το διαβάσω..
    Θα σε διαβάζω :)
    Καλώς σε βρήκα..
    feggarenia1980 :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Φεγγαρένια μου,
    Το θέμα είναι αν τα όνειρα κατευθύνουν τη ζωή ή η ζωή τα όνειρα..
    Κι εγώ χαίρομαι που το διάβασες..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Οι ιστορίες σου έχουν συνήθως ως αφετηρία έναν απείθαρχο πρωταγωνιστή. Είναι μια πολύ γόνιμη βάση για πρωτότυπες ιστορίες και περιπέτειες και σου δίνει εξαιρετικά αποτελέσματα. Γίνε η Ρόζα και μην σταματάς να αμφισβητείς, να αναθεωρείς και να δοκιμάζεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Καλέ μου φίλε,
    Όλοι έχουμε τον απείθαρχο πρωταγωνιστή μέσα μας, που μας επιτρέπει να κοιτάμε τον ευατό μας στον καθρέφτη και μας θυμίζει πως δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε.Κάποτε τα καταφέρνουμε, κάποτε όχι-είτε αφορά τα παραμύθια που πλάθουμε, είτε αυτά που μας ταίζουν..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. φιλη μου,
    η ιστορια σου μαγεμενη..μοναδικη..ονειρικη...
    εγω λοιπον σου λεω να συνεχισεις να ονειρευεσαι..χωρις ονειρα ΔΕΝ υπαρχει ζωη!!!!ετσι απλα...
    Σε φιλω, η φιλη σου, Ράνια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Αγαπημένη μου Ράνια,
    Ποτέ δεν σταμάτησα να ονειρεύομαι..ειδικά ξύπνια..
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. το ενα καλυτερ απο το αλλο....σιγουρα εγινα οπαδος σου ..και θα σε διαβαζω............σουλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αγαπημένη μου Σούλα,
    Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για τον ενθουσιασμό!
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Πανσέληνο βρίσκομαι στην θάλασσα..

    θυμάμαι.. και το φεγγάρι μου τάζει διάφορα..

    κάποτε κάποτε κρατώ στα χέρια κάτι..

    με είδατε;

    πόσο θά θελα να του φωνάξω κάτι του φεγγαριού..

    μα πάντα γύρω αδιάκριτα βλέμματα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Το φεγγάρι ακούει το παράπονο και σκύβει προς το μέρος του..
    Ο άντρας του ψιθιρίζει κάτι στο αυτί και το φεγγάρι σβήνει το φως του για να προστατεύσει το τριαντάφυλλο που ξαναγίνεται γυναίκα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Σσσσσσ..μην την μαρτυράς!
    Άστην να ξεκουραστεί στις φεγγαροαγκαλιές- της αξίζει..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Είναι πραγματικά υπέροχη ιστορία!
    Έχεις εκδόσει κάποιες από τις ιστορίες σου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Αγαπητή Ιάνειρα,

    Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
    Τις ιστορίες μου και τα παραμύθια μου τα βάζω σε μπουκάλια :)
    Χαίρομαι που κάποιο έπεσε στα χέρια σου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Στοιχειωμένα τα τριαντάφυλλα...
    από έρωτες.....
    ερωτες..
    ερωτες....
    αιωνες ερωτες τόνους αναγκης αγωνία και παραμυθια....

    μα..όλα δενείναι ένα παραμυθι, μάτια μου?

    Σε συνηθιζω.. και μ'αρεσει....

    φιλια.... κατακοκκινα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή